Er bestaan grappige mensen. En er bestaan mensen die denken dat ze grappig zijn. Dat zijn dan van die lolbroeken die een ganse avond aan het woord zijn en het ergerlijk vinden als een ander iets vertelt en als je hen dan een tweede of derde keer ontmoet dan merk je dat hun grappen eigenlijk een vastgeroest repertoire vormen.

Ex heeft dat ook een tijdlang gedaan. Hij vertelde dus mopjes van het soort dat ze algemeen als ondeugend zouden bestempelen. Meestal vindt mske die zelfs niet goed om allerhande redenen. Vrouwenmopjes over mannen, mannenmopjes over vrouwen, mopjes over blondjes, … zovele dingen die de mens als individu niet ten goede komen. Af en toe is er daar wel eens een goeike tussen maar algemeen kunnen we zeggen dat mskes gevoel voor humor niet op dat niveau te zoeken is.

Ex dus! Keer op keer, feest op feest vertelde hij dezelfde mopjes en als het dan om een personeelsfeestje van bij hem op het werk ging werd dat nog erger want dan vertelden ze elk om beurt één van die repertoire mopjes en mske verveelde zich.

En ze begonnen minder en minder weg te gaan, misschien was het hem daar wel om te doen geweest.

Gisteren, toen mske op zoek ging naar prentjes kwam ze een leuk ding tegen, dat haar herinnerde aan zo een ondeugend mopje. En dat was niet van Ex. Dat was haar ooit door een collega verteld. En mske zei: “neen hoor Sloef, dat zetten we niet op het blog, dat schaadt ons imago!” en ik kon trachten haar te overhalen maar het ging niet. Dus nu heb ik het via deze weg blijkbaar toch in orde gekregen.

Het volgende dat je hier dus zal kunnen lezen zal een ondeugend mopke zijn. Gevoelige zielen gelieven zich te onthouden.