Wat is dat nu weer voor een gedoe? ’s Nachts wakker worden, een gedichtje bedenken, weer in slaap vallen en het ’s morgens niet meer weten.
Dat overkwam mske gisterennacht. Ergerlijk!
Toen haar deze nacht hetzelfde overkwam, repeteerde ze het gedichtje door het keer op keer te herhalen in haar hoofd, ze viel in slaap en vanmorgen … gedichtje foetsie, behalve de twee eerste regeltjes.
Volgende keer: notablok en schrijver mee naar boven nemen, ’s nachts licht aansteken, leesbril uit het nachtkastje halen, notablok nemen, gedichtje opschrijven, leesbril weer in het nachtkastje, licht uit? Dag Jan! Of beter … Dag gedichtje!
Wat denkte daarvan?