De Ramadan was nooit zo kortbij, zo reëel. Vanmorgen bij de koffie, waren de Marokkanen en de Pakistani niet daar alhoewel ze andere dagen gek leken te zijn van de koffie, maar mske dacht niet verder na, maar later hoorde ze de Marokkaan zeggen dat hij niet rookte, hij zou dat vanavond wel inhalen en ja, toen viel haar nikkel. Niet eten tot daar toe, maar niet drinken met deze warmte … En neen, ook vanmiddag at noch dronk geen van hen. En toen de Franstalige Marokkaan mske vroeg of ze al rond geweest waren met drinken, bleek dat hij enkel zijn gezicht wat wilde opfrissen.

En mske had medelijden, de moeder van de eigenaar ook, maar de jongere generatie niet, die zegden dat ze het zélf zochten. Jà natuurlijk, makkelijk gezegd, mensen die geboren werden en nooit door hun moeder met hun potske op hun kop naar de kerk werden gestuurd. Mensen die nooit hun voorhoofd moesten vrijhouden omdat Ons Heer dat zo zou willen. Mensen die nooit op hun knieën hebben gezeten in een kerk noch gescheiden door een gang. Mensen die te communie gaan en met hun handen de hostie vast nemen en er op kauwen als herkauwers. Mensen die ook nooit de 40-dagen vastentijd hebben gekend. Och ja! Vis eten op vrijdag! Dat weten ze wel nog.

En waarom bestaan al die nonsens bij ons niet meer? Niet omdat de mensen uit zichzelf ineens zo slim werden maar omwille van een tweede Vaticaans Concilie dat komaf maakte met al die tierlantijntjes en kwezelarijtjes.

En dan is het nu gemakkelijk zeggen dat die mensen het zichzelf aandoen. Medelijden heeft mske, omdat er nog steeds mensen zijn die onder de knoet gehouden worden d.m.v. ingebakken gewoontes maar ook heel veel respect!