Het verhaal was verschillend van alle andere maar in wezen toch zo hetzelfde.

“Je hebt een luisterend oor” zei ze “dat is leuk, iemand die kan luisteren en aan wie ik mijn verhaal kwijt kan”. En mske knikte, omdat het toch geen nut had om te zeggen dat antwoorden geen nut had.

Toen ze thuis kwam foeterde de stem in haar hoofd haar uit en zei: “Heb je zelf niet genoeg rond je hoofd? Aan wie kon jij je verhaal kwijt, behalve aan een blog? Heb jij een luisterend oor gevonden? En in november wil je daar uitgaan en met oudejaar ga je daar nieuwjaar vieren, ga je dan ook de ganse avond luisteren?” En mske zuchtte diep, want ze wist dat de stem gelijk had.

En neen, ze is niet zinnens om die avonden te luisteren. Die avonden zijn voorbestemd voor het vrolijke mske, dat de dansvloer op wil, uit de bol wil gaan en op één tegel dansen, dicht tegen Slow aan.