“Ik bel je nog aangaande morgen” had de man gisteravond gezegd “en zoniet zie ik je maandag”. Gisteravond geen telefoon.

Zes uur vanochtend neemt mske nog een Dafalgan voor die verfhoofdpijn. Na achten, panikerende Slow: “die heeft vannacht rond 2u een mail gestuurd, het gaat wel vandaag door”.

Als op commando ging mskes broek rechtop staan, ze sprong erin terwijl haar pull over haar hoofd vloog, ze denderde de trappen af, deed een kattenwasje en passant, haalde een kam door haar haar, passeerde in de keuken aan het wandelontbijt en stapte in de auto. En ze dacht:”te laat, te laat, te laat”.

Ze waren nog eerst.