Het ganse voorval was een misverstand. Meer niet.
Efkes ter verduidelijking, ik steel niet, al zal mske nooit een biefstuk onbewaakt alléén achterlaten, maar ik steel niet.

Nog efkes ter verduidelijking, Slow zit meestal aan de smalle zijde van de tafel, mske altijd aan de brede. Aan de andere smalle zijde is mijn plaats. Daar legt mske soms iets als ze me iets wil toesteken. Als de zon op het venster zit en zo in Slow’s ogen schijnt of als het frisser is, dan kan het zijn dat Slow zich tegenover mske zet, zodat hij de zon in zijn rug heeft of, zoals nu, het stoveke.

Slow lust witloof. Ik lust witloof. mske niet.

En ineens brult Slow: Sloe-oef!

zodat mske in het buro van haar stoel davert van het verschieten. En toen Slow riep dat het eten klaar was, zei hij: “Sloef heeft aan mijn witloof gezeten”. En mske keek boos en beknorde mij, maar ik hoorde haar tegen Slow fluisteren dat hij eigenlijk zijn bord witloof wel op mijn plaats had gezet. Als je dat maar weet. En toen zei Slow dat hij het niet meer moest hebben omdat ik net van de kattenbak was gekomen en hij gaf al het witloof aan mij.

• Ik eet niet met mijn poten maar met mijn toot.
• Ik sta niet op mijn toot in de kattenbak.
• Ik was mijn poten iedere keer nà de kattenbak.
• Het witloof was lekker …

Maar ik denk dat ik in het vervolg beter wacht tot ze zeggen dat ik het mag hebben. Straks krijg ik niks meer.