En ja, ze waren wat mske verwacht had. Daar op dat podium klonken ze niet zo veel anders dan op de CD’s, geen acts of kunstjes. We gaan er niet te veel over uitwijden, het was goed, het was wat het moest zijn, niet alleen hun oude glories, maar ook niet alleen maar nieuwe om een eventuele CD te promoten. mske heeft dan maar besloten dat ze hen ooit nog wil bezig zien, al zou ze hen dan graag eens “Jean” horen -meer bepaald zien- zingen.

Opvallend personage op het podium was wel de, naar lucht happende, drummer. Waarom die dat deed … mag Joost weten.

Wat er na de Proclaimers gebeurde, interesseerde mske niet zozeer meer. Ze zijn dan maar iets gaan drinken, Zoneke en Bollie’s “Win for life” gaan halen en nog maar eens het kraamkespark rond gewandeld. Ondertussen speelde op de achtergrond Garland Jeffries.

Toen kreeg mske last van iets waar ze regelmatig last van krijgt in de zomer: “pijnlijke voeten”. Wat dat is dat nu toch met haar stappers … en mske miste haar Birkenstock aanstekers die ze ooit had en misschien wel nog ergens heeft.

Een paar bedenkingen? Gans België steigert als twee kleine meisjes verdwijnen op een braderij op een moment dat ze in bed moeten liggen. In Brugge liepen kinderen te schooieren om de drinkbekers te krijgen waarvoor ze 0,10 eurocent kregen als ze ze terug brachten. Storend als je naar iets staat te kijken/luisteren of gewoon met iemand staat te babbelen. En het was laat. En ze waren echt opdringerig. En mske houdt van kinderen, maar er zijn momenten dat ze wel eens met volwassenen onder mekaar iets wil doen zonder lastig gevallen te worden door kinderen van anderen.

In elk geval reden ze kort daarna terug naar het hotel in Gent, mske op haar blote voeten en met de hoop dat ze ooit tóch nog eens naar een optreden van de Proclaimers kan gaan kijken in hun thuisbasis. En Slow met één van de pillichtjes van “The Night of the Proms” bij de hand, want de dashboardverlichting was uitgevallen en hij moest af en toe controleren of hij niet te snel reed.