En toen, toen liepen ze de man tegen het lijf.

Enkele jaren terug had de man Slow al eens aangesproken en Slow had hem voorgesteld als een kozijn van SS. De man zei: “jij bent er gelukkig van af, niet van haar maar van de familie”. En toen Slow bevestigend antwoordde ging de man verder, dat zij de slechtste nog niet was en nu met die kanker … zowel borst- als lymfeklierkanker en het ziet er niet goed uit.

…

“Maar” vervolgde hij “die familie …”, zijn vader wou ook al niet meer bij zijn zus (ex schoonmama van Slow) gaan want zo een bende …, maar die ziekte, dat was erg, dat verdiende ze niet, …. Dat was de tweede keer dat hij het zei, de eerste keer had mske efkes iets ingeslikt, nu beet ze op haar tong en ze hoopte dat de man het noodlot niet ging tarten door het nog een derde keer te zeggen.

Maar dat deed hij wel! Hij zei dat het erg was voor zo een braaf maske als SS. En toen deed mske haar mond open en zei: “jij bent haar kozijn, jij moet dat vinden, maar ik denk daar licht anders over”. Nu niet dat mske haar dat toegewenst heeft of toewenst, ook niet dat mske daarmee kan lachen of leedvermaak heeft, maar om er nu ineens, omdat dat vies woord weer valt, een halve heilige van gaan te maken … neen, mske is geen totentrekker en ze is ook niet hypocriet.

Bovendien bleek dat SS blijkbaar “goe beuzze” gegeven heeft, terwijl de kozijn Slow’s versie natuurlijk niet kent (en niet zal kennen) en hij dus niet neutraal kan zijn, maar hij wist te vertellen dat Slow toch zou moeten contact opnemen met Boeke waarop mske hem vroeg of hij wist dat Boeke zelf het contact had verbroken en dat Boeke Slow’s nummer kende.

Pas op hoor, de manier van klappen klonk vriendelijk en gemoedelijk, en niet zo kortaf als ik het hier vertel, maar het is moeilijk om zulke gesprekken op de juiste toon weer te geven.