Het jonge meisje mske dacht aan een leven met een levensgezel, één man voor de rest van haar leven. Dat bleek nogal te lukken, want mske is nogal gemakkelijk. Haar manier van houden van zit nogal simpel ineen: “als hij gelukkig is, ben ik het ook”. Af en toe bedacht ze wel eens dat hij nooit gelukkig was, maar dat was van voorbijgaande aard.

Tot ze er dan uiteindelijk volledig uitgehold en leeg, na bijna 27 jaar, toch de brui aan gaf. Na wat dan nog …

“Als je kan scheiden was het geen onvoorwaardelijke liefde”

of zoiets in die trant, las mske enkele dagen terug. Dat is niet de eerste keer dat ze dat leest en iedereen mag zijn opinie hebben. Maar diegenen die dat schrijven die

• hebben ofwel het geluk dat ze geen scheiding nodig hebben;
• zijn te laf om er een eind aan te maken als het bij hen ook fout zit. Dat is dan ook nog altijd hun keuze.

Dat eeuwige gepreek over het leven van een ander! Moraalzwetsers!