mske zat in de vijfde moderne -in die tijd rekende die nog achterstevoren- en was dus goed veertien jaar toen ze van ginder naar daar verhuisden. Daardoor was de non, die bij moe aanbevolen had dat mske moest voortstuderen niet meer in de buurt en kon moe mske inschrijven waar ze wou, want alleen voor de ogen van de nonnen had ze toegestemd in de moderne.

Maar “daar” was de moderne gemengd en dat kon niet, volgens moe haar principes, maar er was ook een gratis gemeentelijke technische school en dat vond moe dan ideaal.

Inbegrepen in het lessenpakket zaten vier uur per maand koken. En dan komt mske in die school terecht in het tweede jaar, zoiets van een anderhalve maand voor de examens en heeft al een jaar en anderhalve maand de kooklessen gemist.

Voor het examen, nam ze de farde van de geziene lessen en studeerde. Op het examen moesten ze dan een gerecht trekken. mske, die op dat moment enkel nog maar een les gauwgereedjes had gehad, trok tomatenroomsoep.

Uit haar geheugen haalde ze alle ingrediënten en toog aan de kook. Na een korte tijdspanne was het al snel duidelijk dat het de verkeerde kant op ging. Een blonde roux maken zonder het ooit zien doen hebben, was er precies iets te veel aan.

Het eindresultaat was er dan ook naar. De soep was rood, maar zag er al eens gegeten uit. “Giet dat maar in het putteke” zei de onderwijzeres.

Dat was niet het enige affront door die wissel van richting, maar dat is wel voor een andere keer.