mske voelde iets op haar gezicht en blies. Ze trok met haar rechterhand dat ding weg en zag dat het een zakdoek was. Ze zei tegen de kerel, die waarschijnlijk dokter was, want hij ging iets in haar arm spuiten, dat hij haar beter kon zeggen wat hij ging doen in plaats van zakdoeken op haar gezicht te leggen.

De andere mannen in het lokaal zochten iets. Ze keken in de Chinese vaas en zegden dat ze niks vonden. “En dàt dan …” probeerde mske met dikke tong te zeggen, terwijl ze op de foto op de muur wees. “Dat ben jij niet” zei die dokter. mske probeerde uit te leggen dat een foto waar Mei op stond wél degelijk de hare kon zijn zonder dat zij daar ook op stond, maar ze kon niet meer, ze soezelde weg door de inspuiting.

Ineens sneed de pijn van de kramp als een scherp mes in haar been. Ze zei nog: “dokter …” maar er was niemand meer en ze kon zelf zien dat ze die verduvelde kramp uit die spier kreeg.