Nu ja, toen mske dan uiteindelijk op was, ging de telefoon. Iemand over het lijk dat niet dood wil blijven, de tweede stap.

Voor die tweede stap hadden Slow en mske diverse hengels uitgeworpen en één ervan had Slow beloofd het eens uit te zoeken.

Aangezien het over een instantie ging hadden ze daar niet te veel van verwacht, maar wonder boven wonder, eergisteren belde ze en gaf een gsm-nummer op.

Slow belde dat nummer en viel op iemand die het geduld niet had om te luisteren en steeds maar “hallo … hallo … hallo …” zei en Slow kreeg het op zijn systeem, want er waren dingen die die persoon wel verstond maar dan zei: “kijk op internet”. “Waar op internet” had Slow gevraagd. Het antwoord was: “site van een vriend”.

Daarmee was Slow vet. Waar staat die site van een vriend? En Slow zei: “je zit precies in de auto, ik zal morgen eens terugbellen”. Hij had mske nogal verslagen aangekeken, want elk van hun pogingen liep op niks uit.

Deze morgen dus telefoon. De vriend. Die hallomensen hadden het nummer door gegeven. En het ziet er goed uit. Stap twee begint er een beetje op te lijken. “Nu een klein beetje meeval” denkt mske.