Kalm rustig zaterdagske? Pfffft … mske had haar kas al opgefret want Zoneke is gisteravond met een bus richting skigebieden vertrokken. mskes haar ging rechtop staan toen hij het woord “bus” uitsprak.

“Als je aangekomen bent sms dan efkes” had mske gezegd, maar ze had nog niks gehoord.

Net ging de telefoon, mske dacht: “Zoneke”. Maar het was niet Zonekes nummer. Het telefoontje was van een daververwekkende aard, net zoals de ganse voorbije week van een daververwekkende aard was geweest, maar dit telefoontje was tenminste positief. Daveren dus maar. Dan gaat de gsm en mske was zo van haar stokken dat ze zelfs haar gsm niet direct vond.

Die verdomde bus was nu pas aangekomen, die verdomde bus had in de file gestaan, die verdomde gezegende bus was aangekomen!

En Slow vertelde over het rare fenomeen dat hij kreeg bij zulke telefoontjes. “Is dat adrenaline?” vroeg hij. “Bij zulke telefoontjes” zei mske “weet ik van voor niet dat ik vanachter leef en kan je mij best een beetje laten bekomen”.

Ze zegt dat haar hoofd net staat te tollen op haar romp en dat het lijkt of er daar vanbinnen iemand heel luid: “toeta toeta toeta” aan het brullen is.