Zo lazen we ook deze week dat ze terug vuilnis gingen ophalen met de ezel.

mske zelf heeft het nog geweten dat de mannen van de gemeente dat deden met een open camion waarboven op de bak een gemeentewerkman met een mestvork of wat dan ook, tussen het vuilnis rommelde om het uiteen te halen.

Nog vroeger, in de tijd van haar grootmoeder was er geen huisvuilophaling en was er ook geen huisvuil. Het meeste werd verbrand, verwerkt en wat overbleef, konden ze eens per jaar naar het moeras brengen. Dat gingen ze daarmee dan dempen.

Dat er nu veel werk is om die moerassen terug open te maken, dat weze klaar. Maar op veel plaatsen wordt alles toch weer in zijn natuurlijke toestand hersteld, zoals Het Vinne in Zoutleeuw.

Wat we eigenlijk wilden vertellen en waar we zulk een lange inleiding voor nodig hadden, wees gerust grootvader, het is al lang verjaard en niemand kan er nu nog moeilijk over doen, was het speciale geval van vuilnis dat grootvader eens op ingenieuze manier kwijt speelde.

Nonkel had zijn been gebroken en toen dat genezen was, haalden ze het gips er af. Maar wat nu te doen met dat stuk gipsen been? Dat pakte toch zo veel plaats in. Grootvader pakte het ding in zodat het net op een pakske leek en “vergat” het ’s morgens op de trein.

Grootvader is al vele jaren geleden gestorven, de nonkel ook en nooit heeft iemand dat pakske afgehaald. Zouden ze dat bij de NMBS nog hebben?