mske had al gehoord en gelezen hoe brutaal en “ja-wat-zijn-die-eigenlijk” sommige mensen zijn. In die mate dat ze in grote drommen bijna gaan eisen dat een lottowinnaar zijn winst met hen zou delen. Dat had iemand van de Nationale Loterij eens op de radio verteld. Nu gaat dat eigenlijk nog veel verder. Nu gaan ze zelfs gaan bedelen, ja anders kunnen wij dat niet noemen, bij de krantenwinkel die het winnend lot verkocht.

Lees maar.

22/03 “Heel Tienen denkt dat ík die 100 miljoen euro heb”
Precies één maand nadat in Tienen de onbekende winnaar van EuroMillions werd gevierd, wacht uitbaatster Kristel Massuit van krantenwinkel Domino nog steeds op een bloempje van de persoon die in één trek rijker werd dan de koning.

Maar tot nog toe kreeg ze maar duizend keer die ene vraag: ‘Kun jij dan geen miljoentje missen?’ “Het enige dat ik gewonnen heb, zijn enkele extra klanten.”

Beu. Zo beu als een klontje zijn ze het in de suikerstad, die speculaties over de winnaar van 100 miljoen euro. Sinds enkele weken is er dan ook geen ontsnappen meer aan: heb je in Tienen een nieuw paar schoenen aan, dan krijg je de vraag of je misschien een miljoen te veel hebt. Ben je in februari met vakantie geweest, dan word je gewoonweg platgewalst door ongewenst bezoek en indringende smeekbedes. Want dat hij of zij van Tienen was, maar daar niet was einde februari, is het enige dat geweten is over de winnaar van 100 miljoen.

Jammer dus voor de agenten van Tienen. Einde februari had één van hen immers, naar verluidt, in een plaatselijk restaurantje zitten pochen over zijn mooie kleurtje. Daarmee waren alle aangebakken flikken vogelvrij verklaard. Wie de agent zou kunnen zijn, weet geen mens in Tienen. En ook een telefoontje naar het commissariaat levert niets meer op dan het antwoord “Mijn naam is haas, ik weet van niets.”

Het gissen en het missen gaat dus verder. Volgens Radio Trottoir liep de anders zo ernstige verkoopster van groenten en fruit in een winkel aan de andere kant van de stad, er de jongste weken breed lachend bij.

Een ander gerucht wilde dat een meisje uit de buurt van de Leuvensebaan een nieuwe auto had gekocht. En toeval of niet, dat meisje was goed bevriend de uitbaatster van het krantenwinkeltje Domino, waar het winnende biljet werd verkocht.

Kristel Massuit legt met een plof en een zucht het dossier ‘Winnaar 100 miljoen’ op de toog van haar krantenwinkel. De kaft puilt uit van artikels en brieven. “Allemaal mensen die vinden dat ze gehandicapt, arm of ongelukkig genoeg zijn om recht te hebben op hun deel van de winst,” zegt de uitbaatster. “Dan zijn er nog de telefoons, vanuit heel Vlaanderen en Nederland, van mensen die honderd miljoen vragen, omdat ik mijn geluk moet delen. Plots denkt Tienen dat ik gewonnen heb. Alsof ik dan nog elke dag om halfvier zou opstaan om een krant te verkopen.”

Niet dat Kristel niets gewonnen heeft. “Ik heb er klanten gewonnen, omdat ze denken dat mijn winkel geluk brengt. Maar dat effect is intussen ook alweer fel verminderd. De nieuwsgierigen blijven wel volop komen om me te bekijken. Onlangs stonden er vijf auto’s voor de deur. In één ervan waren ze mijn huis aan het filmen. Kijk, daar kan ik niet meer tegen, en dat heb ik dan ook duidelijk gemaakt. Ik heb niets. Zelfs geen bloem van de winnaar van honderd miljoen. Niet dat dat moet, hoor. Maar de volgende keer als er eentje zegt: ‘Als ik win, dan krijgt ge wat’, dan laat ik dat meteen op papier zetten. En tekenen.”

 
Straf is dat en ongehoord en onbegrijpelijk.

mske zegt dat haar verstand te klein is om dat te begrijpen.