Er was eens een firma die iemand zocht voor het verbeteren van Franse en Engelse teksten. Ze vroegen wel om even als test zo één kort verslagske in het Frans te doen.

mske hoorde er niks meer van.

Toen ze 2 maanden later, weer zo een aanvraag kreeg met nog maar eens een bijhorende test, deze keer in het Frans en het Engels, voelde mske nattigheid en belde de firma op. Ze vroeg naar het resultaat van de eerste keer. De verantwoordelijke was al twee weken op vakantie. Toen vroeg mske maar waarom hij dan eerst twee maanden moest wachten. En ze vroeg dan maar ineens hoe het kwam dat ze voor de tweede keer er een in het Frans zou moeten doen. Oh maar, dat was een vergissing en ze moest die natuurlijk niet meer doen. “Weet je wat?” zei mske “als jullie zinnens zijn om te betalen voor geleverd werk, bel me dàn nog eens”.

Dat kwam terug even naar boven deze laatste weken, toen mske weer een aanvraag kreeg van een andere firma. Ze vroeg eerst de centen, de nieuwe klant ging akkoord maar wou toch wel efkes één pagina om te zien. mske heeft haar been stijf gehouden, geen centen = geen pagina’s.