mske had het vanmorgen over een bepaald fenomeen. Zo zijn er dingen waarvan ze vindt dat ze niet meer zo lekker zijn als vroeger.

Hesp bijvoorbeeld en dan hebben we het over de gewone hesp of schouderham of gekookte hesp, of hoe de mensen het ding ook noemen.

mske vindt dat ze die volle smaak van hesp in deze tijden niet meer kan proeven. Dat vlees is te flauw als het al niet waterachtig smaakt. Mogelijk komt dat nu ook omdat mske in de loop der jaren meer zout op haar eten is gaan doen, maar in elk geval, hesp behoort niet meer tot haar favorieten. Alleen in croque-monsieur of dergelijke kan die hesp nog dienst doen.

Er zijn ook de pilchards. Toen mske klein was, aten moe en va pilchards en dat zag er zo smakelijk uit. Broer en mske kregen dat niet. Dat was niet gezond voor kinderen, net als mosterd en pickles.

Toen mske ouder werd en toch pilchards mocht eten, was dat natuurlijk een lekkernij.

En weer doet zich hetzelfde voor. mske lust geen pilchards meer. Wegens: “wie doet er nu tomatensaus op vis?” Maar ook wegens te flauw.

Misschien toch zout? Neen, toch niet. Want hoewel mske veel zout zou mogen eten, mag Slow dat niet omwille van zijn cholesterol. Dus wordt hier relatief zoutarm gekookt.