Wat ze je thuis niet leren, kan je niet kennen. Zo, dat is voor diegenen die denken dat een mens zomaar naar dingen gaat vragen waarvan je het bestaan niet vermoedt. Zo, dan beginnen we nu met ons verhaal.

Het was in het jaar van:”Veur ne frang, meugde mij muizeken es zien, veur ne frang, mor ge meugt er niet nor pakken, anders weurdt ze bang”. Dat speelden ze dan ook aan alle cafés en gelegenheden en dat met de kermis.

Kermis? Wetende dat ze bij mske thuis praktisch nooit naar de kermis gingen was dit een unicum. Moe en va hadden afgesproken met de man die hen alle jaren naar het graf van Dodebroer reed dat ze mee gingen naar de kermis. Ja ze zullen toch ook een beetje een toegeving moeten doen hebben. In totaal waren ze met drie koppels en dan natuurlijk nog  Broer en mske er bij.

Tegen de middag kregen ze honger en de man stelde voor om een friet te gaan halen. mske spitste haar oren want dat kende ze niet. Friet gaan halen en die op den hoek waren het beste? Maar moe pruttelde tegen. Dat was te duur en zij kon die veel goedkoper zelf bakken. De ganse bende trok naar bij moe en va thuis en moe haalde de patatten en begon te schillen en frieten te bakken en toen hebben ze allemaal zelfgebakken frieten gegeten.

Naderhand zijn ze dan terug naar de kermis getrokken. Zoals gezegd, het was een unicum en dat is het ook gebleven. Ze zijn nooit meer mee naar de kermis moeten gaan.

mskes eerste pak friet van het frietkot? Dat heeft nog een pozeke geduurd.