Het water is weg, de modder nog niet.

Voor we hier kwamen wonen, hadden mske en Slow zich al geïnformeerd over de beek. En ja, ze wisten dat die af en toe, maar niet al te dikwijls de straten blank zet, al kan die beek er niet aan doen, dat het zo hard regent.

Het ganse dorp stond gisteren rond de brug over de beek geschaard, nog voor ze amok begon te maken.

Of het nu een wolkbreuk was of niet, het water viel met bakken uit de lucht en dat water nam een deel van de velden mee en kwam in massa naar de beek gestroomd, één grote modderstroom die op 20m van ons huis bleef staan.

“Nu gaat ze straks over haar oevers” zegden de buren “want het water van Landen moet nog komen”. Het hangt blijkbaar allemaal af in welke richting zulk weer over de streek trekt. Komt het uit een bepaalde richting dan zou al het water ineens hier op dit punt samen komen.

Een uur of twee later was het zo ver. Maar bij ons hield de beek het, al botste en knotste en kolkte ze tegen de bovenzijde van de brug.

Aan het andere brugske in de straat hier over, had ze het niet gehouden en het water stond over de brug tot halfweg de straat waar die lichtjes stijgt naar hier toe.

De zandzakskes lagen voor de deuren, de mensen kennen de situatie al. Slow en mske geraakten niet aan de fruitperserij. Daar staan vaste steunen ingebetonneerd, zodat ze snel een barricade tegen het water kunnen plaatsen.

De nadar die hier naast het huis werd geplaatst moest het verkeer tegen houden, want het dorpke over de berg stond ook onder water.

En de burgemeester was op ronde en deed de getroffen dorpkes aan. En iemand anders van Landen stad kwam ook overal de zaken waarnemen en wist te vertellen dat er nog dorpkes van groot-Landen problemen hadden.