Amke en Ella gingen slapen. Ella nam haar nijlpaard en haar doek, ze namen beiden hun tutjes. mske keek even rond maar zag Slaapkonijn niet. “Die zal al in bed liggen” dacht ze.

Boven ging het fout. Amke keek beduusd, in het bed, achter het bed, overal, overal, overal … Ineens bedacht ze: “nog in de zak van Oma”. Slow zocht beneden, ook in de zak van Oma. Geen Slaapkonijn.

Amke trok haar pantoffeltjes terug aan, slifslefte naar beneden en keek ontzet waar de zak van Oma moest staan, die stond er niet, die stond niet op zijn plaats maar dat hebben ze haar maar niet gezegd aangezien Slaapkonijn er toch niet in zat. “Aiaiai” dacht mske “die zit nog in de auto” en met die auto waren Bollie en Zoneke weg. Amke keek verschrikt. “Kom” zei mske “we gaan dat eens gaan oplossen” en ze nam Amke terug mee naar boven. Ze gingen allebei op bed zitten, Amke trok even een lipke en toen zuchtten ze alletwee heel diep. “Weet je wat we gaan doen?” zei mske en ze legde haar planneke voor. Ze stopten alle aanwezig knuffels, behalve Slaapkonijn, bij Amke in bed. “En als mama en papa thuis komen, brengen we direct Slaapkonijn naar bed” zei mske. “Dat is goed” zei Amke” nam haar tutje en ging slapen.

Toen Zoneke en Bollie terug kwamen, vroeg Bollie: “wou Amke goed naar bed?” en toverde Slaapkonijn van achter haar rug tevoorschijn “Ja hoor” zei mske “helemaal geen probleem”. “Vergeet straks niet van Slaapkonijn in bed te stoppen” zei ze toen ze vertrokken. mske vraagt zich af wat Bollie van de noodoplossing gedacht heeft.