Heel lang geleden ging de telefoon. Het was Broerke die vroeg: “is Zoneke thuis? Mag ik hem efkes spreken?” en toen hij Zoneke aan de lijn had zei hij: “het was maar gewoon om dag te zeggen”. Achteraf kwam de uitleg. Ergens in het Leuvense was een fietser overreden met dezelfde naam als Zoneke. Waarom hij dat niet onmiddellijk aan de telefoon kon zeggen, snapt mske niet, maar allee.

We zijn nu jaren later en op een keer vertelde Zoneke iets dat hem bij de bank was overkomen. Ze hadden hem namelijk gevraagd dewelke hij nu eigenlijk was. Met nieuwjaar toonde Zoneke een kaartje en vroeg: “weet jij wie dit zijn? Wij niet”. “Zou dat dan geen kaartje geweest zijn voor je naamgenoot? vroeg mske.

Onlangs toen Slow en mske op Amke en Ella gingen passen zag Slow in een informatief programma een pc openstaan en daarop stond de naam van Zoneke, een jaar te oud en met een ander beroep. “Aha” dachten Slow en mske “daar is hij dan, de naamgenoot”.

Onlangs vertelde Zoneke dat hij hem gevonden had. Hij zou een jaar en een maand jonger zijn dan Zoneke.

Eigenlijk niet zo verwonderlijk, de achternaam is nogal veel voorkomend en in die tijd was Zonekes voornaam ook nogal sterk in gebruik.