Het is geen gebrek aan inspiratie. Er is inspiratie genoeg. Méér dan genoeg. Eigenlijk te veel. Maar hetgeen ons momenteel bezighoudt is (nog) niet voor publicatie vatbaar. Het komt wel en eigenlijk zijn daar ganse verhalen over te vertellen. Maar dat is nu nét het dilemma. We kunnen er zoveel over vertellen en enerzijds willen we dat wel maar anderzijds … waarom zouden we?
Andere dingen om over te bloggen zoals Slow’s gags en zo meer, daar denken we aan, maar als we ze willen schrijven, weten we niet meer hoe het juist in zijn werk ging. Voor prentjes is er geen tijd. Nog maar eens een correctie: voor prentjes maken we geen tijd. Dat andere is zo dominant dat hier momenteel alles moet voor wijken. Er hangt dan ook een aangenaam zenuwachtige spanning in de lucht.
Wat denkte daarvan?