Vanmorgen sjieterde mske vrolijk klompend naar beneden en ze gooide stralend de deur open maar in plaats van Slow’s normale ochtendgroet zei hij: “alles is dood” terwijl hij op de telefoon en de pc’s wees. “Hoe …” begon mske terwijl ze wat verbouwereerd stond te kijken. Uiteindelijk vroeg ze: “heb je hen al gebeld?” En toen Slow “neen” zei foeterde ze dat hij zomaar naast een dode telefoon zat te wachten tot zij beneden was.

Ze pakte haar gsm en ze ging bellen. Met de gsm moet je werkelijk “gaan” bellen want hier binnen is geen dekking. Boven op de overloop! Jawel. Staat ze daar in de kou boven op die overloop met haar gsm te telefoneren en krijgt ze te horen dat er een panne is in de centrale waar ze op aangesloten zitten. Maar dat is niet zo erg, want of vandaag of in de komende dagen zou dat wel opgelost zijn. Op dat moment mochten we blij zijn dat die overloop nogal groot is of mske was met klompen en gsm en alles van de trappen getuimeld. Uiteindelijk stond er toch een uur op, zo rond half vijf vanavond … als ze geen tegenslag kenden.

Dat we terug aangesloten zijn, zal wel klaar en duidelijk zijn zeker. Ah ja, anders konden we hier niet schrijven.

Weeral een leuke! Omdat mske via via opgebeld had, vroeg ze waar ze dat nummer van de storingen kon vinden, waarop de jongen, geen kwaad woord over de jongen, dat was een vriendelijk manneke, zei dat dat ergens op de website stond. Juist ja! Zeer juist en zeer handig, vooral als er een storing is.

Maar hij wou haar dat wel geven. Alleen, er ligt geen schrijfgerief op onze overloop. Ach ja, uiteindelijk had mske hen toch al bereikt al was het dan via een omweg en nu gaat ze straks dat nummer zoeken en dat direct in de gsm zetten. In het geheugen van de telefoon haalt het toch ook niks uit om een storing aan de telefoonlijn te melden.