Gisterenmorgen was het het eerste wat Slow vertelde. François Sterchele was verongelukt. Het stond dan ook vet gedrukt in elke internetgazet.

De eerste reactie die mske er over las was iemand die het vergoelijkte door te zeggen dat iedereen al eens te snel reed. Dat vinden wij een compleet foute redenering. Er bestaan wel degelijk belachelijke snelheidsbeperkingen maar er zijn ook gevaarlijke snelheden. En het is al bij al een geluk dat hij niemand anders heeft meegenomen. Er zijn er al te veel die denken dat het hen niet zal overkomen, dat zij betere chauffeurs zijn. Een ogenblik van onachtzaamheid is ook voor alle snelle jongens gevaarlijk. En bovendien, als er snelheidsbeperkingen zijn, waarom kunnen die auto’s dan nog zo snel? Toch om te verkopen aan die snelle jongens zeker. En die auto had een ingebouwde veiligheid. Ja? Bij normale snelheid, maar geef je hiermee geen vals gevoel van veiligheid aan wie er mee rijdt?

De volgende reactie stond op een blog, iets over “overdreven berichtgeving”, omdat er op dat moment nog zovele mensen zullen gestorven zijn die niet in de krant kwamen en die misschien zelfs geen begrafenis konden krijgen. Dat is een ook een compleet foute redenering. Er zijn wel degelijk mensen die sterven zonder in de krant te komen maar het is dan wel een feit dat ze stil leefden. Bovendien wordt er meer in de kranten geleuterd over televisieprogramma’s en televisievedetten die niets presteerden dan gedrogeerd en ladderzat stommiteiten uit halen.

Gisteravond echter ging mske eens lezen tussen de meer dan 1.100 reacties op het laatste nieuws. En ze schrok. Wat een gemene reacties daar tussen stonden … Van “80.000 doden ergens” tot “kentekenend voor onze maatschappij. Zoveel reacties en dat voor een voetballer”.

Kentekenend voor onze maatschappij is het neerkijken van de ene mens op de andere. In dit geval zichzelf opkrikken door zich neerbuigend uit te laten over een voetballer. De doden verdienen respect, al was het maar voor de overlevenden. “Van de doden niets dan goed” is ook aan ons niet besteed, maar dan zeggen we liever niks.

François Sterchele is een mens, nu een verongelukt mens. Het verdriet dat er heerst voor een gestorvene wordt bepaald door de impact die die persoon op het leven van anderen had. Als er zoveel reacties zijn voor één verongelukt mens betekent dat, dat hij iets betekend heeft.

En iemand met heel veel talent, die geeft wat hij heeft en daarvan ten volle geniet, is een gelukkig mens en als hij anderen daarvan laat mee genieten is hij een waardevol mens, al is hij dan maar een voetballer.