“Dom … dom … dom”. Neen we zijn geen liedje aan het neuriën terwijl we het ritme aangeven met onze vingers. Het betekent wel degelijk wat er staat.

Het bureau van de potentiële klant bevindt zich op de Dezesteenweg. En zoals dat met goeie steenwegen altijd is, verandert die ergens halfweg tussen Dezestad en Genestad een beetje van naam, kwestie van niet belachelijk te zijn. En mske dacht en dacht en dacht waar dat toch kon zijn en ze was in gedachten de ganse Dezesteenweg al afgegaan tot waar die Genesteenweg werd, maar niks aan te doen. Zelfs een verduidelijkende uitleg omtrent: “het is achter de Dezewinkel” hielp haar niet vooruit. Ze wist dat ze Dezewinkel kende maar kon hem niet direct situeren. “Waar zit Dezewinkel met de achterliggende potentiële klant nu toch op Dezesteenweg?” vroeg mske zich af.

’s Ochtends, voor ze goed en wel op is en zelfs voor ze goed en wel wakker is, kan het zo zijn dat mskes nikkel een eigen leven gaat leiden en ineens valt. Dat gebeurde gisterenmorgen ook. “Verdorie” zei mske “daar zijn twee Dezesteenwegen!” En dat is juist! Er vertrekt er ene in Genestad maar ook ene vanuit Diestad.

Eigenlijk zijn er nog meer natuurlijk, zo op het eerste zicht hebben we er al vier, allemaal Dezesteenwegen, maar probeer maar eens goeie camouflagenamen voor al die steden te vinden.

Wat we wilden zeggen, toen wist mske natuurlijk direct waar Dezewinkel was, dat was op de andere Dezesteenweg, de Dezesteenweg die van Diestad kwam.

De uitleg waarom mske dat niet dadelijk doorzag is uitermate logisch, maar als we dat hier moeten uitleggen met al die steden hun nicknamen dan kan er niemand meer aan uit. Dus we gaan het hier maar bij laten.

Dom … dom … dom … en nu zijn we wel aan het neuriën terwijl we het ritme aangeven met onze vingers. Het betekent dus ook wel degelijk wat er staat.