“Kinderen moeten om dat uur in bed liggen” verklaarde Slow onomwonden, toen ze tijdens de soep en de patatten even de laatste nieuwsberichten bespraken en het nog maar eens een rechtzaak over nog maar eens vermiste en vermoorde kinderen betrof.

mske had net aangehaald dat de mama van Nathalie aan de beschuldigde verweten had van enkele minuten onoplettendheid geprofiteerd te hebben om zijn slag te slaan en dat om twee uur ’s nachts.

Slow vervolgde dan wel dat het feit dat de kinderen niet in hun bed lagen, geen enkel krapuul het recht gaf ze daarom mee te nemen en te vermoorden.

En toen vertelde hij dat hij ooit als kind met zijn fiets werd aangereden door een auto. Die auto werd bestuurd door een onderwijzeres waar hij les van gekregen had en die was in fout. En toch had Slow’s moeder een reprimande gekregen van de politie, omdat zij het gewaagd had, haar zoontje eropuit te sturen, op de middag om zijn zus te gaan halen om te komen eten.

En voor wie het interesseert, gaan we hier efkes vermelden dat voor het voorgaande, het gesprek ging over het feit dat het een maar een rare historie was. Bij de meeste voorvallen van die aard staan de kranten bol van details van het onderzoek, dingen waarvan je niet begrijpt dat ze de krant halen, omdat je vermoedt dat de speurders toch hun mond zouden houden, pikante details en speculaties die er toe bijdragen dat de kranten gelezen en gekocht worden.

Dat was niet het geval geweest en ineens komt daar als een duvelke uit een doosje, de verdachte, die later beschuldigde werd en nu beklaagde is en waarvan blijkbaar vaststaat dat hij dan ook de dader is.

Ik heb hier nog dingen horen aanhalen over dna’s van eeuwen oud en op postzegels van honderd jaren geleden terwijl in dit geval geen dna te vinden was geweest. Of die man nu verdachte, beklaagde, beschuldigde of wat dan ook is, daar oordelen ze hier niet over. Daar is een jury voor.