Vorige week woensdag ’s avonds zei mske: “we gaan morgen te voet naar de markt, dat is dan ons wandelingske van 3km heen en 3km terug, en we brengen kiekenbillen mee”. Donderdagmorgen regende het, meer nog, het spetterde er uit als een op hol geslagen doucheknop.

Gisteren zei mske: “we gaan morgen te voet naar de markt, dat is dan ons wandelingske van 3km heen en 3km terug, en we brengen kiekenbillen mee”. Vanmorgen regende het, meer nog, het spetterde er uit als een op hol geslagen doucheknop.

We kunnen er ook niet aan doen dat het hier alle weken hetzelfde scenario is, al dachten we eerlijk gezegd dat we daar vorige week al iets over verteld hadden.

Ze zaten hier dus achter hun pc, of voor, naargelang persoonlijke voorkeur, en dachten aan de brief die bij de bank binnen moet en verder dachten ze: “kiekenbillen, kiekenbillen, kiekenbillen”. “Als we nu met de auto gaan” stelde Slow voor “en we vinden geen parking, dan rij ik een toerke rond het blok terwijl jij snel efkes alleen naar de markt loopt”.

Zo gezegd, zo gedaan. Er was parking en ze zijn met hun twee en een paraplu over de markt gestormd. Er waren meer gaten dan kramen en meer paraplu’s dan mensen.