Slow en mske hebben gisteren naar Sliding Doors gekeken omdat het hen wel wat leek afgaand om de uitleg in de humo.

Toen de omroepster de film aankondigde, dacht mske al: “owee! Ze gaan die twee mogelijkheden door mekaar laten zien en dat gaat onoverzichtelijk worden”. Ze had voor de helft gelijk. Ze lieten de twee mogelijkheden door mekaar zien, maar het werd niet onoverzichtelijk.

Welke mogelijkheden? Helen krijgt haar ontslag, ze wil terug naar huis maar mist de metro waardoor ze ander vervoer moet zoeken. Ze wordt overvallen en naar de kliniek gebracht. Thuis wordt ze getroost door haar vriend Gerry, die net eens sekssessie met zijn minnares Lydia achter de rug heeft.  Maar dan rijst de vraag wat er gebeurd zou zijn mocht Helen die metro niet gemist hebben.

De twee Helens -in feite één en dezelfde- worden stap voor stap gevolgd in beide situaties. Gelukkig besluit één van beide haar haar te veranderen, wat natuurlijk een stuk duidelijker maakt in welke situatie de film zich op dat moment bevindt.

Het geheel is een prettige romantische film. Lichtvoetig en soms grappig. Dat moet je maar eens aan Slow vragen. Die proestte het op zeker moment uit en bleef daarna nog na proesteren.