Misschien, heel misschien weten wij sneller dat er geroddeld wordt, (misschien zouden we beter “gestookt” zeggen) doordat wij een zesde zintuig hebben, dat ons laat aanvoelen als we weer prijs hebben. Misschien komt het door dat zesde zintuig dat wij tussen de lijnen kunnen lezen. Heel misschien heeft het niks met een zesde zintuig te maken maar enkel en alleen door jaren ervaring.

Feit is dat wij de tamtam horen, zelfs als we niet weten wat hij zegt. We hebben geleerd het naast ons neer te leggen. Het zijn woorden in de wind, die de zevenkoppige draak voeden. Sla één hoofd af en er groeien er, geloof ik, zeven terug in de plaats. Zodoende slaan wij geen koppen af.

Eigenlijk vinden wij diegenen die het opvangen dommer dan de stoker zelf en niet de moeite waard om er de waarheid tegen te vertellen. Ze doen er, op het ogenblik dat ze het als zoete koek slikken, al niet meer toe.

Belachelijk zijn zij die beweren er boven te staan maar uiteindelijk toch even goed mee doen. Om er bij te horen? Omdat het leuk is?

En heel soms steekt het even, als het over iemand gaat die we echt wel mochten. En dan denken we heel efkes om toch misschien maar eens tekst en uitleg te geven. Maar het feit dat die tekst en uitleg niet gevraagd worden, betekent even goed dat ze die niet nodig hebben en perfect gelukkig zijn als ze maar kunnen kladden. En dan kan het zijn dat Slow zegt: “wie? Is dat die waarvoor we *censuur*? Wij zijn toch twee zotten bijeen!”