“We hebben weer geen snoepkes mee” zei mske in de auto. Dat komt omdat ze, als ze bij Zoneke voor de TV zitten, steeds zin hebben in iets om te knasjteren.  “Hm” vervolgde ze “aangezien het toch Ella alleen is, kunnen we tot aan het buurtwinkeltje stappen”. Zo gezegd, zo gedaan.

Ella koos wormkes en smurfkes en colafleskes en mske kwakte er nog wat zure beertjes bij voor haar zelf. Slow had liever wat voor bij de boterham.  Ella droeg het tipzakske snoep in haar handje en neuriede de ganse weg terug.

“Er moeten er overblijven voor mama en papa en Amke” zei Ella terwijl ze een wormke de kop afbeet. Slow speelde wat slang met het wormke maar daar was ze dan wat vies van en en demonstreerde hoe je zo een ding moest behandelen.

En ’s avonds aten ze boterhammekes. Ella ook.  Later at ze niet meer mee toen Amke, Bollie en Zoneke thuis kwamen, waarop Bollie plagend zei: “jij hebt zeker teveel gesnoept”.

“Slow en oma konden niet wachten tot na ’t eten” zei Ella.