Sjaans dat mske de laatste dagen het blog niet heeft bijgewerkt, het zou nogal wat geweest zijn. Want ze had wat voor. Het vervolg van dit berichteke zal ik eens typen zoals mske sprak, het zal rap klaar en duidelijk zijn waarom het een sjaans was.

Amaai, daz moelijg, wad een gezdundel, ig voel mij een ehde klunz.

Neen, ik ga dat niet doen, ik krijg het zo niet geschreven.

In elk geval, vorige week dinsdag zat mske bij Bollie en Zoneke thuis toen haar plombage uit haar tand viel. Dat was al de derde. En bizar genoeg zijn dat enkel de tanden die zo een goed jaar geleden door die rare kwieten van een tandarts van hier gedaan werden. Soit, hij lag er uit, die plombage – mske zegt dat het de vulling moet zijn maar zelf zegt ze wel altijd plombaasj.

Hij lag er uit en er was een scherpe pin aan die tand, waardoor mske een dag met een geïrriteerde lip had rond gelopen. Maar dat was al.

Zaterdag gingen Slow en mske langs bij hun favoriete taverne om eens van de keuken van de nieuwe uitbaters te proeven -wat staat daar nu weer? Natuurlijk niet echt van de keuken- en ineens was die pin weg. En neen ze had die niet ingeslikt, maar ze heeft hem heel voorzichtig en onopvallend, hoopt ze toch, kunnen verwijderen.

Maar na verloop van enkele uren kreeg mske last van haar tong, want blijkbaar was er een scherpe rand aan dat afgebroken stuk en had ze haar tong daaraan gekwetst waardoor ze ineens begon te slissen. Ze hoopt maar dat haar gezelschap van die dag niet gedacht heeft dat ze met dubbele tong sprak.

In elk geval was dat zondag nog een pak erger en mske stak haar tong uit naar de spiegel. “Daav iz een hanz stug uid” zei ze. Slow kwam ook kijken naar mskes tong en bevestigde haar diagnose.

Ondanks dat de scherpe rand weg gehaald werd bleef mske maar slissen. Maandag nog even erg als zondag en bovendien zeurde haar hoofd. Gisteren was het wat beter met het zeurend hoofd maar het spreken vlotte nog niet. Gisteravond werd het echter ineens een boenkeboenke historie in mskes hoofd en ze viel zomaar, pardaf, met haar hoofd op Slow’s schoot in slaap op Zonekes zetel.

Vandaag? Vandaag is de eerste dag dat het echt beter is.  Ze voelt het nog maar ze kan al terug haar klapke doen zonder dat er drie keer gevraagd moet worden: “wat zeg je?”