Gisteren was geen plezant dagske. Dat is nog lichtekes uitgedrukt.

Beginnende met het nieuws van eergisteravond laat dat nog op mskes maag, haar lever en in haar hoofd zat, keek ze naar haar bankrekeningen om tot de conclusie te komen dat er nog geen enkele van de poefers betaald had.

Ze stuurde een mail naar de eerste, zeggende dat … Een half uurke later telefoon van de meneer in kwestie vragende naar de stand van zaken van de dossiers en zeggende dit en meldende dat en op ’t laatste zei hij daar nog rap bij dat hij “un peu à sec” zit voor ’t moment en dat hij volgende week zal betalen. mske zuchtte, want zij zou zich schamen om druk te zetten om ’t werk te doen als er geen geld is om dat te betalen.

In de namiddag was er weer het typische voorval van een instantie die eenzijdig de politiek veranderde waardoor mske zich weer ineens in honderd bochten moet wringen om de zaak te regelen. Neem daar nog de veranderde politiek van de andere instantie bij, dan wordt dit een stressige zesdaagse.

Ze zei dan ook: “ik heb het voor vandaag wel gehad hoor” toen Slow thuiskwam.

Maar ze nam toch de telefoon om Mr. Sloddermans nog eens wakker te schudden. Die maakte zich toch boos zeker en dat is nog lichtekes uitgedrukt. Hij beweert dat overschrijvingen een week duren en hij vertelde, zoals hij altijd vertelt, nog maar eens het verhaleke om aan te tonen dat mske gewoon meer geduld moet hebben. mske legde af en zei: “pffft, ik heb het voor vandaag wel gehad”.

Slow keek op en zei: “en jij zou blijven doorwerken moest je met de lotto winnen?”  Dat zegt mske namelijk in normale omstandigheden maar nu dacht ze efkes na en zei “niks van, allemaal buiten, de poefers!”

Ze begaf zich naar de keuken om macaroni klaar te maken. Ze haalde alle ingrediënten boven en stelde vast dat de hesp slecht was. Het plastic stond bol en bij het openmaken … bweuk! Slow is de auto ingesprongen en is hier over de berg in het buurtwinkeltje, waar alles zo duur is, verse gaan halen.

Achteraf zuchte mske nog maar eens en plofte op de zetel terwijl ze zei: “nu heb ik het voor vandaag toch wel gehad”.

De lottotrekking begon. mske was met andere dingen bezig maar toen ze het balleke met de 25 in het netje zag vallen stak ze één vinger op naar Slow, toen het balleke met de 11 viel stak ze twee vingers op naar Slow en stopte ze met wat ze bezig was. Maar bij de derde ging het fout, de andere ook.

Vanmorgen stond ze op met hoofdpijn van de stress. Ze heeft dan maar de derde poefer een mail gestuurd dat het nu toch wel stilaan tijd wordt.