Het is al lang geleden maar ik ga nog eens iets over mijzelf vertellen. Dat ik niet echt kan miauwen zoals andere katten en dat mske zegt dat ik een flutstemmeke heb, dat heb ik al meer verteld.

Maar laat nu toch vorige week Amke en Ella, toen ze hier waren aan mske vragen wat dat gekrijs was. “Sloef?” opperde mske. Wat later zei Amke: “ik hoor het weer”. “Sloef!” zei mske, al zou zij dat geen gekrijs noemen gezien mijn aantal decibels aanzienlijk lager ligt dan dat van welke kat dan ook. Wat stem betreft dan wel, want als ik begin te roefelen lijkt het of de hel is losgebarsten.

Gekrijs astemblieft! Nog een geluk dat ik aaikes krijg van Amke en Ella, als ze me vinden tenminste, want ik stop me wel weg als het er hier luidruchtig aan toe gaat.

Nu ben ik deze week toch begonnen met ’s ochtends iets voor zeven te gaan miauwen voor de slaapkamerdeur. En als mske soms hoopt dat Slow langer zou slapen dan mag ze dat nu toch vergeten. Vrijdagavond zei ze: “morgenvroeg wil ik hier niks horen”, maar ik heb gedaan of ik dat niet gehoord had en ja, Slow is om zeven uur opgestaan en mske al zuchtend dan maar om halfacht.

Vanmorgen om zeven uur ben ik weer voor de slaapkamerdeur gaan zingen, maar ’t heeft niet gepakt. Ze waren stokkedoof en zijn blijven liggen.

mske zegt dat ik dat doe omdat ik nu alleen ben. Als kat wel te verstaan.