De ochtend na het groot accident vlotte het werk niet al te goed. Op aangeven van mske heeft Slow alle winkels van ons stadje, die mogelijk zulke setjes met borstel en veger en blik verkochten, opgebeld. Helaas zonder resultaat. Waarop Slow zijn telefonische speurtocht uitbreidde naar de winkels van Sint Truiden.

mske heeft er het bijltje bij neergelegd, bij ’t werk dan wel en ze zijn in de auto gestapt richting speelgoedwinkel.

Daar waren verschillende mogelijkheden. De borsteltjes van 1,5€ werden ongeschikt verklaard en mochten zelfs aan het vergelijkend examen niet deelnemen. Dan was er een setje van 6,5 € en dat zag er steviger uit dan dat van 4,5€, maar dat had dan weer als voordeel dat er twee stelen in zaten. Dan zouden ze met dat tweede steeltje, dat eigenlijk bij het zwabbertje hoorde, het andere bezempje kunnen herstellen, mocht die diameter dezelfde zijn natuurlijk. En dat was nu precies wat ze niet wisten.

Ze kozen voor de twee steeltjes. “Dat is dan 6,5€” zei de juffrouw aan de kassa. “Hela hela, dat klopt niet” seinden mskes hersens. “Dat is niet juist hé” zei mske “die stond aan 4,5€ geprijsd”.

De bijgeroepen winkeldame kwam even later met het ganse assortissement afgestesseld en zei: “4,5€” terwijl ze de stabiele blauwe aanwees, “6,5” terwijl ze die met twee stelen aanwees, “1,5€” terwijl ze de brol met een twintigtal stekelige haren aanwees. Ze gaf toch toe dat de setjes aan het verkeerde haakje hadden gehangen.

Uiteindelijk zijn Slow en mske er met de blauwe stevige buiten gegaan, net omwille van die diameter.

Maar toen kreeg mske een ingeving en ze kocht een prul bij de Gamma waarvan ze dacht dat het wel eens nuttig zou kunnen zijn.

Ella was in de wolken met het blauwe bezempje en al gauw was de vriendschap bezegeld. Er kwam geen zusterlijk overleg aan te pas en toen Amke besloot dat zij het rode wel zou houden, zei mske dat ze zou pogen het zaakske te herstellen. Die avond kwam die kapotte sukkelaar mee naar hier.

Allee veel gaan we daar niet over uitleggen. Knutselfrutselgefoefel is niet volgens de regels van de kunst maar het rode steelke staat weer flink rechtop en stevig in het bezemke en eerst wou mske daar ter versteviging nog een rood stuk plakband rond de breuklijnen. Maar plakband, dat is toch dat ding dat de onhebbelijke gewoonte heeft van te lossen, niewaar …