We hebben het hier al meer gezegd, mske is niet vriendelijk tegen het klavier en de muis van de pc. Eigenlijk zouden we haar koptelefoon daar ook mogen bij vermelden. Soms hangt ze die gewoon op zijn plaats, soms gooit ze die op het buro, soms staat ze gewoon recht en loopt weg en snok, staat dat ding nog op haar hoofd.

Na weer zo een onvriendelijke behandeling eergisteren zei Slow: “seffens is die kapot”. “Och” zei mske “die is dat gewoon”. En dàt is nu precies wat ze niet had mogen zeggen zie.

Gisteravond begon die ineens lichtjes te kraken, zwaarder te kraken, alleen nog maar te kraken en kwam er enkel nog geluid door als mske de draad wat naar links duwde met haar hand. Maar dat was natuurlijk een probleem want dan moest ze typen met één hand, haar andere wel te verstaan.

Vermits het al na zessen was dacht ze dat ze vanmorgen wel even zou bellen naar de winkel waar ze hem kochten om te zien of er nog net dezelfde in voorraad was. Ondertussen had Slow hem al geopereerd, ’t is te zeggen, open gekregen, maar zag zo op het eerste zicht zo geen mankementen.

Slow en mske kregen bijna iets toen ze vanmorgen zagen dat die winkel eigenlijk enkel ’s avonds open is. Ze hebben de man dan maar opgebeld maar aangezien hij niet in zijn winkel was en hij zijn voorraden niet van buiten kent, kon hij daar niet op antwoorden

Dus zijn ze daar vanavond maar naar toe gereden met de fiets … maar dat is dan weer een ander verhaal.