De zaterdag begon beloftevol. Ze waren vroeg op, het zonneke scheen en het was markt in St. Truiden. Met dit weer snakken ze hier naar tomaten en hoe meer bloemekes en plantekes op dat koerke komen, hoe meer plaats er lijkt te zijn voor nog meer. Dus gewapend met een verlanglijstje pedaleerden ze in alle vroegte richting St. Truiden.

Onderweg waren er nog geen mensen te zien, nog geen fietsers, enkel hazen en konijnen en een fazantenpoeleke.

Ze plantten hun fiets op de bewaakte fietsparking en Slow zag dat zijn duim nog zwart zag. mskes ketting was namelijk onderweg van het kamwiel geraakt en hij had dat gerepareerd. De gemeenschapswacht, die de geparkeerde fietsen in ’t oog houdt, vroeg daar snel aan het frietkot een vochtig doekske en het probleem was opgelost.

Ze vonden niet alles wat ze nodig hadden, maar tomaten wel. Aan een kraam waar een groot affiche bij stond. Slow wist te vertellen dat dat een politieker was maar dat wist mske ook wel en tomaten hebben toch altijd dezelfde kleur. Ze kochten een bakske van vijf kilo en Slow liep met dat bakske in zijn armen verder over de markt.

Op de hoek van de markt stond nog zo een politiek bord bij nog zo een groentenkraam met nog zulke bakskes en blijkbaar was dat allemaal van dezelfde dus kwamen noch Slow noch mske zelfs maar in de buurt van dat kraam.

Twee kramen verder werd Slow ingehaald en aangesproken door een knul. mske, die op dat ogenblik voor de vitrine van een schoenwinkel stond te kijken, hoorde Slow de prijs van die tomaten vertellen, draaide zich om en zag hem teken doen naar de andere kant van de markt. Onnozele trien die mske is, dacht ze dat hij ook tomaten wou kopen en ze lachte nog eens vriendelijk terwijl ze naar het tweede kraam verwees. Hoe stom kan een mens zijn? Die vent dacht dat Slow dat bakske tomaten gepikt had van dat tweede kraam. De dag glansde ineens niet meer.

Okee, hij heeft zich drie keer geëxcuseerd maar het kwaad was geschied. mske had geen zin meer in schoenen en ze had geen zin meer in Toeristische dienst en ze had geen zin meer in markt. 

De gemeenschapswacht was ondertussen van wacht gewisseld en verdubbeld. Op de vraag waar de Toeristische dienst zich juist bevindt, omdat hier ten huize nog geen gedetailleerde kaart van St. Truiden is, vertelde de vrouwelijke wachter dat ze hun aankopen gemakkelijk op de fiets konden laden en dan nog snel zo een kaart halen, maar zoals gezegd, de zin was over en mske zei dat ze dan maar volgende week zouden gaan kijken en ze vertelden van de tomaten.

Ze kochten zich een drankske aan dat frietkot en ondertussen heeft die vriendelijke dame voor hen een kaart gehaald.

De ganse weg dansten de tomaten in de bak achteraan op Slow’s fiets en mske dacht dat die wel op haar maag zouden gaan liggen en dat die venten hun nooit nog wat dan ook zouden verkopen.

Maar het waren lekkere tomaten, lekkerder dan die van de Colruyt van deze week. Bovendien stak er een papierke van Flandria tussen. Een klein beetje chauvinistisch als mske is, wil ze toch liever eigen teelt dan ingevoerde. Nu niet dat dat tussengefoefeld papierke een tomatenstamboombewijs is.

Dus mogelijk misschien koopt ze wel nog tomaten bij Pascy Monette maar ze zal hem wel in ’t vervolg aanmanen om een rekeningske mee te geven en er luid genoeg bij zeggen waarom.