Tegen tweeën zei mske ineens dat ze naar ’t stadje wou. Het weer zou er niet beter op worden en het was tenminste droog. Ze ging efkes buiten gaan staan voelen of ’t warm of koud was, terwijl Slow daar de thermometer voor nodig had die natuurlijk was weggewaaid. “Doe jij een lange broek aan?” vroeg Slow. “Doe jij een lange broek aan?” antwoordde mske. “Doe jij een fleece aan?” vroeg Slow. “Neen” zei mske “wel mijn regenjaske”. Dat houdt dan ondertussen al niet veel regen niet meer tegen maar het voelt zalig aan als ’t niet te koud is.

Even later stapte ze op haar fiets en zei: “Zjust Zorro!” Tja, zwarte trainingsbroek, zwart euhm ’t is geen t-shirt maar ook geen bloes, zwarte regenjas, zwarte schoenen, zwarte zonnebril. Haar sokken waren niet zwart maar dat zag geen mens. Ah ja, die zonnebril dat is tegen de wind en om geen vliegskes in haar ogen te krijgen.

Briefke-brievenbus-bank, Kruidvat, Krantenboer, W-winkel, Zjeebee.

En toen begon het te regenen. mske zette de kap van haar regenjas op, maar dat is zo een grote kap, zo wat een paterskap. “Zorro!” riep Slow haar na. Toen mske haar kap met haar hand vasthield bij ’t rijden vroeg hij of ze die met haar tanden niet kon tegenhouden. Dat probeerde mske. Ze beet in een stuk van de kap. En toen vroeg hij of ze haar koddig mutske niet bijhad.

Eigenlijk zou het koddig mutske ook al in de fietstas mogen, maar mske vertikt het. Het koddig mutske is een wintermuts en het is zomer. En dat het weer doet wat het wil. Het is zomer!

Ondertussen trachtte ze “dat is ook zwart” te zeggen op Slow’s vraag, maar dat lukte niet al te best met die kap tussen haar tanden. Dat klonk zo meer als: “daz oeg zwed”. “Wat zeg je?” vroeg Slow. mske zei niks meer maar reed naar huis.

Nu zit Slow hier toch al de ganse avond zetten in de lucht te zetten zeker! En hij zei dat hij mske wou fotograferen in haar Zorropakske. Hoe dat gaat aflopen, dat weet ik nog niet. De onderhandelingen zijn nog aan de gang.