Amke en Ella zouden komen dit weekend. Van zaterdag namiddag tot zondagavond.

De weersvoorspellingen in gedachten hadden ze hier zo een allegaartje van een planning samengesteld dat voorzag in zowel droog als nat weer. Er stond een heleboel op het programma.

Zo hadden ze Zoneke gevraagd de fietskes toch maar mee te brengen en bovendien de nodige mutsjes en handschoentjes. Je kan nooit weten.

Sedert het brooddeeg hier vorig jaar zulk succes had gekend, had mske Slow gevraagd de reclameblaadjes die op krantenpapier waren gedrukt apart te bewaren voor als de gelegenheid zich ooit eens voordeed. Dan zouden ze knutselen met papier maché.

Zaterdag begonnen ze er aan. Ze snipperden en scheurden, maar toen mske er de papierversnipperaar bijhaalde vonden ze dat toch handiger. Ze keken naar de derde aflevering van Emil. Die mocht ook niet op het appel ontbreken.

Zondagmorgen was het droog. Zodoende lieten ze de emmer soppend krantenpapier maar voor hij was en stapten op de fiets. Slow wou eigenlijk met de fietsen aan de hand tot aan het veld gaan, maar dat was zo onhandig dat mske besloot toen ze de berg hiernaast opgestapt waren, aangezien er geen auto’s kwamen, toch maar het risico te nemen en de kindjes te laten fietsen. Het wou weer lukken. Ze waren nog niet weg en er waren er al drie. Gelukkig bleef het daarbij.

Het liep vlot. Op de bergaf diende niet afgestapt te worden. Op de bergop … owee, daar hadden de mannen van ’t gas toch een darm over de weg gelegd nét voor die bergop. Er zat zoveel druk op die darm dat, een grote fiets daar dan wel over kon fietsen, maar een kinderfietske kon dat niet. Dus hebben ze daar maar efkes hun koek op gegeten. Ah ja, sporters hebben nood op een opkikkertje hee. Daarna fietsten ze met alle gemak het bergske op.

Na het fietstochtje had Amke zadelpijn en Ella was moe.  Niet moeilijk te weten dat ze meer dan vier kilometers hebben gefietst en dat Amke een maand geleden nog niet kon fietsen en dat Ella die afstand aflegde op zo een dikkebandenveloke waar de kleine wieltjes afgehaald zijn.  Straf! Dag zegden ze hier alle vier, maar ze besloten er geen koek op te eten maar die te bewaren als dessert.

Zo was het dan nogmaals de beurt aan Emil, vierde aflevering, waarna ze alletwee Slow gingen helpen koken in de keuken. 

Daarna hebben ze gepapjeemasjeed.  Ze gingen halloweenspulletjes maken en het besef dat die spulletjes heel waarschijnlijk niet geverfd zullen geraken voor 31 oktober kon de pret niet drukken, dan waren ze goed voor volgend jaar.  Spoken, vleermuizen, pompoenen, zelfs katten, maar dan zonder heks, ze moeten geen heks. Amke heeft zelfs dat manneke met zijn zeis gemaakt.  Ojee!