Zoek
mskes huis was altijd een gastvrij huis waar iedereen welkom was, vrienden bleven eten, bleven slapen, zelfs als ze op ’t onverwacht kwamen.
Daar kwam acht jaar geleden een einde aan. Eerst omdat mensen nu eenmaal zo zijn dat als je in de ellende zit, ze dat nog niet genoeg vinden maar je nog efkes een klop op je kop bij moeten geven. De vrienden gingen en kwamen niet meer.
Slow en mske kochten dit oude huis en er zijn er een paar gekomen, maar dan niet uit vriendschap bleek achteraf, maar om te loeren.
Wanneer mske zich begon te ergeren weet ze eigenlijk zelf niet meer, maar het stoorde haar dat iemand zei: “er valt wel wat van te maken” of gewoon: “nog veel werk aan”. Want dat vond mske niet. Want wat ben je met een huis met een chauffage, als er geen warmte heerst, wat met sublieme lichttoestellen en lichtinvallen als het donker je besluipt. Kort gezegd: wat ben je met een huis dat tot in de puntjes af is, maar geen thuis is?
Een jaar of twee geleden wilde iemand hier afspreken, mske weigerde, maar moest zich volgens de geweigerde toch niet schamen voor haar huis. mskes stekels gingen staan want hoe leg je iemand uit hoe fout de redenering is. mske schaamt zich niet voor het huis, ze wil het beschermen. Ze houdt van dit huis en verdraagt al die gecamoufleerde, misschien niet slecht bedoelde, stekelderijen niet.
Natuurlijk komen hier nog gasten en die zijn welkom, maar niet meer op het onverwacht, enkel nog op uitnodiging.
omamoetje
ken dat van ons huisje op de hei ! Dochter had een ‘beste’ vriendinnetje, moeder forceerde ook vriendschap met mij, tot moeder hier eens langskwam, plots was alle vriendschap voorbij. Zelf woonden ze in een groot koel nieuw huis (bezoekers schoenen uit, er stonden pantoffeltjes aan de voordeur, dure keuken maar kookte in een bijkeuken, dure terrasmeubels maar ze gebruikten zelf een plastieken set enz). Het tegenovergestelde gebeurde ook: ons huis werd als een echt vakantiehuis beschouwd, de hele zomer lang zichzelfuitnodigend opmerkingenmakend volk (zoals bij jullie : er valt wel wat van te maken, nog veel werk aan), zonder regels, want aja, op vakantie…terwijl manlief en ik gingen werken, en voorraad aansleepten… (Wij hebben het wel verbouwd, wanneer het ons paste, was de oorspronkelijke bedoeling, want veel te klein met 2 kinderen, opmerkingen krijg ik nu en dan nog want af(gelikt) is het nog niet.)
mizzD
Goh weet je…hier heb je zó gelijk mee! Het valt mij eigenlijk pas op hoe iemands huis eruit ziet als de bewoners me daar zelf opmerkzaam op maken…zo van ‘kijk, we hebben net geverfd, mooi hè dat donkerbruin’…en ik ben echt wel van het schilderen zelf, maar zulke dingen vallen me helemaal niet op bij een ander…kijk ik niet eens naar als ik ergens ben. Hoe het vóélt inderdaad, dáár gaat het om…of het, daar is dat woord weer haha, gezéllig is. Ik hou niet van kamers die zó uit een meubelbrochure lijken te komen, maar als de mensen dat zélf mooi vinden en er op hun gemak in zijn…wie ben ik om daar dan een oordeel over te vellen? En áls die mensen er op hun gemak zijn wordt het vanzelf tóch gezellig!Als mensen kleine kinderen hebben en overal ligt speelgoed…ook oké toch, heb ik helemaal geen probleem mee..ze hoeven van mij echt niet meteen te gaan lopen ruimen dan of zo hoor als ik langskom..jeetje nee!
Als een huis maar is zoals de bewoners het zélf willen hebben…het mijne is dat zéker: ouwe troep, zelfs de inbrekers nemen niks mee als ze eens lansgkomen haha, maar het is wel míjn ouwe troep en ik ben erop gesteld. En erg schoon is het hier ook niet, dus als mensen langs willen komen, moeten ze dáár maar gewoon niet naar kijken…ze komen toch voor míj neem ik aan…die voor m’n kastjes!
watervrouwtje
Groot gelijk Mske,je hebt tegenwoordig zoveel MOOIE huizen vol licht en de rijkste bron van comfort en …nee LUXE,maar de bewoners zijn bijna nooit thuis en de echte warmte is ver te zoeken
houen zo groetjes
fotorantje
een huis moet vooral een thuis zijn mske, dat heb je goed gezien
je richt het in zoals je zelf voelt dat het goed zit
het inrichten voor een ander heeft geen zin, smaken verschillen nu eenmaal
gezelligheid, dat moet er zijn
Klaverke
Idd MSke … een thuis is hier …een plek waar je lacht en speelt
)))
je lieverds kan omhelzen, iets waar je kan liefhebben
en soms kan ruziemaken; waar je kan huilen en troosten
kortom, een plek waar je je veilig voelt en warmte heerst ..;
Dàt is pas
een échte thuis … ongeacht hoe groot of nieuw .. als je maar gelukkig bent …
Zwaai zwaaaaaaaaaaaai …
PS: Thx en een éxtra dikke knuf van ons hé, je wensen hebben ons zéker mee door die donkerte heengeholpen… ((( D*I*K*K*E* K*N*U*F* )))
en alvast Fijne Kerstdagen …!
Wij …
))
magda
Een huis met een ziel is veel meer dan een clean huis waar geen ziel in zit.Ik heb geen beste plaatsen waar ik mensen ontvang ,ik heb zelfs geen tafel in mijn nochtans grote keuken. Dus zullen ze nooit een intervieuw moeten afnemen in mijn keuken zoals je zoveel ziet op TV.En kom gerust maar langs de achterkant binnen,want de bel hoor ik niet altijd(hahaha).Je mag je schoenen aanhouden en je mag zelfs over de deurmat stappen zonder voeten vegen! Het zijn de mensen die tellen…
mizzD
NIET voor de kastjes…zie net dat ik ‘die’ getypt hebt vanmorgen..was nog niet wakker zeker?
gettie
Een huis is maar een hoop stenen op elkaar, het krijgt pas karakter en een ziel door de bewoners die er in “geleefd” hebben en die er nu in wonen!!
Dat sommige mensen hun woning zien als showplaats, dat zegt veel over de leeghoofdigheid en de vluchtigheid van de bewoners, ze hebben nood aan bevestiging ocharme.
Oudste zoon heeft ook een ouder huis gekocht en steeds was de commentaar “hier kunt ge iets schoons van maken”, zoon antwoordde “ik heb al iets schoons,mijn vrouw en zoon en als ik iets schoons maak zal het nog wel een kindje worden zeker” En dat heeft hij dan ook gedaan hahaha.En daarmee was zijn oude huis dadelijk een mooi warm huis!!! Ja, natuurlijk moet je soms meteen dringende ingrepen doen om het huis terug leefbaar te maken, maar daarna, ach dat doe je toch op je eigen tempo en hoe je het zelf voelt en wat voor jezelf prioritair is om goed te leven.
@Magda, ja ik ben het niet met je eens hoor, voor mij is de keuken een warm deel van ons huis, er worden koekjes gebakken, lekker eten gekookt, veel tasjes koffie/thee gedronken, ons bezoek komt steeds via veranda de keuken in en we geraken bijna nooit tot in de living, tenzij het avond is en tenzij de gasten op eten uitgenodigd zijn. De grote tafel is ook wel even verdwenen omdat de kleinkindjes er nu voorlopig op de mat spelen, maar we behelpen ons met de ontbijttafel.