Gemerkt dat het artikel niet meer beschikbaar is. Bij opzoeken via google vond ik het op een forum. Het ging als volgt:

Raadsel rond elf vermiste katten

De laatste verdwijning dateert van eind vorig jaar. Voor Monique Aerts is de maat nu echt vol. Ze wil weten wat er met de dieren is gebeurd. “Ik heb geen klacht ingediend bij de politie, maar dat komt nog”, zegt ze. “Wie aan mijn katten raakt, raakt aan mij.” Monique was nooit van plan om een dozijn katten in huis te houden, maar door omstandigheden groeide de populatie stevig aan.

“Drie jaar geleden had ik zelf drie katten. Tot mensen uit de buurt verhuisden en acht katten achterlieten. Mijn katten brachten die mee naar hier. Op de duur zat hier een heel regiment katten te eten”, vertelt Monique. Omdat het wilde katten waren, bracht ze de diertjes naar het asiel. Maar de katten uit de buurt wisten sindsdien waar ze welkom waren. “Op een dag vond ik onder mijn donsdeken een heel nest jonge katten. Een kattin zal gedacht hebben dat haar nageslacht bij mij veilig was.” De moederkat had de situatie goed ingeschat, want de katjes werden er kind aan huis. “De CAD (Coördinatie Antwerpse Dierenbescherming, red.) betaalde de sterilisatie en castratie van de katten. Bij mij kregen ze eten en ze sliepen allemaal in mijn bed. Soms had ik moeite om zelf een plaatsje te vinden.”

Kattenhater?

Huize Monique was sindsdien de hemel op aarde voor niet minder dan veertien katten. “Maar in maart begon de ellende”, vertelt Monique. “Ik had zelf één raskat, een kartuizer. Die ging altijd op wandel met een andere kat. Ze kwamen niet meer terug. Pas dagen later maakte ik me echt ongerust. Ik maakte flyers en stak die in de brievenbussen hier in de buurt. Maar niemand had de katten gezien.”

Het bleef niet bij de twee vermiste exemplaren. Het begon met de kartuizer kat Grieze, en Minneke. Maar ook Rietje, Snoepie, Schatteke, Tijger, Tiegetje, Sloeber (2X), Zwartje en Moeshie gingen wandelen en kwamen nooit terug. “Nog meer katten verdwenen in de buurt. Ik dacht eerst aan een duivenmelker, maar die woont hier niet. Een buur opperde dat iemand uit de omgeving de katten opeet. Het is dat, of iemand die katten haat.”

Alex kestens

Wie informatie heeft over de verdwenen katten, kan bellen naar Monique op 0499-54.99.32.

Je mag in ons land je eigen kat opeten. Of je hond, je goudvis, schildpad, wat dan ook. Volgens Lieve Busschots van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV) staat er in de wet niets dat je dat kan beletten. “Maar de wet op het dierenwelzijn kan wél in het spel komen. Je bent in ons land namelijk verplicht om een dier op een diervriendelijke manier te doden.”
“Klopt”, zegt Michel Vandenbosch van GAIA. “Maar stel dat de buren zich verenigen, een advocaat onder de arm nemen, en het komt tot een rechtszaak, dan wordt het voor de dader’ heel moeilijk om te bewijzen dat hij het dier op een diervriendelijke manier heeft gedood: een met product verdoofde kat mag je niet opeten en in een slachthuis kun je een kat niet laten doden. Bovendien staat er in de wet op het dierenwelzijn ook vermeld dat een dier alleen uit noodzaak mag gedood worden. Er is geen oorlog. Noodzaak is er niet.” syma

© 05 januari 2011
Gazet van Antwerpen Metropool Stad
Alex Kestens