Eigenlijk zou ik als titel ook “de drie Gags” kunnen zetten hebben, maar ik zal de drie gags zo vertellen en uitleggen wat “Son Altesse” daar mee te zien heeft.

Gag 1:

• Op zondaganamiddag kwam een mail van Mr. Sloddermans dat ik een bepaald dossier voorrang moest verlenen wegens dringend.
• Op maandagmorgen kwam een mail van de bediende van Mr. Sloddermans dat ik een bepaald dossier voorrang moest verlenen wegens ongeduld van één van de betrokkenenen.
• Op beide mails heb ik respectievelijk op zondagavond en maandagvoormiddag geantwoord, dat ik dat wel wou doen, maar dat het dan misschien nuttig zou zijn mij die dossiers eerst toch maar te bezorgen.
• Dat eerste kreeg ik maandagmorgen. Dat andere heb ik nog niet.

Gag 2:

• Op dinsdagmorgen begin ik aan dat dringend dossier, een monsterdossier en wat nog erger is, het ging niet alleen om Mr. Sloddermans maar ook om een confrater.  Die bepaalde confrater is niet de eerste de beste. Die lacht Mr. Sloddermans vierkantig uit, waardoor hij mijn waardering zou kunnen genieten, ware het niet dat hij om Mr. Sloddermans te treiteren telkens achteraf het dossier terugstuurt en dingen verandert en wijzigt, die ik dan nog eens mag aanpassen.
• Mr. Sloddermans heeft schrik van die confrater, want, tja, dat heb je nu als dat een gesproken dossier is, die spreekt daartegen zoals een kwajongen tegen een leraar die hem telkens terechtwijst.
• Zodoende zegt Mr. Sloddermans bij het begin van zijn dictee: “Madame, dit is een dossier voor Son Altesse”.
• Ik ben er zeker van dat die vent daarnaast stond. Ik voelde die zijn adem in Mr. Sloddermans zijn nek.

Gag 3:

• Gisterenmorgen ging de telefoon. Voor de persoon aan de andere kant had ik in december een Nederlandstalig dossier gemaakt dat Mr. Sloddermans had opgenomen omdat de persoon geen Nederlands kent. Ik had het dossier niet naar Mr. Sloddermans moeten sturen maar direct aan die persoon met de factuur erbij.
• In januari kreeg ik een mail van die halvelingse klant dat hij nog zo een dossier via Mr. Sloddermans ging laten bezorgen, dossier dat ik nooit kreeg.
• Gisterenmorgen dus vroeg die halve klant hoe de zaken stonden met dat dossier want hij had Mr. Sloddermans gecontacteerd en die had gezegd dat ze dat met mij moesten regelen en dat ze mij maar eerst moesten betalen. Maar die mensen hadden me betaald.
• Ik belde Sloddermans maar die was er niet. Die seut van een bediende wist me te vertellen dat het dossier in kwestie aan die onderdeduivenschietster was doorgezonden.
• En toen ben ik boos geworden. Dat is nu eens altijd met dat sloddergat. Hij vindt niks maar beweert altijd dat het hier zit. Maar dat hij dan ook nog tegen derden, andere klanten, gaat insinueren dat de fout hier gebeurde …
• Ik nam wraak. Ik mailde de halve klant, legde de zaak uit en zei dat het, om eventuele misverstanden in de toekomst te vermijden, misschien beter was, dat ze hun Franse dossiers naar hier stuurden en dat ik die wel naar het Nederlands zou omzetten, waar ze direct akkoord mee gingen. Nàh! Mr. Sloddermans, dat is pas onder jouw duiven geschoten.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik er mee aanmoet. Ik heb me er aan geërgerd, ik heb me er boos om gemaakt maar voornamelijk heb ik er om gelachen. De dwaas!

Wat ik niet gedaan heb is, mij er nerveus om gemaakt. Dat zou ik vroeger wel gedaan hebben.