Oeioeioei! Wat nu? Nu heb ik hier verwachtingen geschapen en ik ga die niet kunnen inlossen. Er blijkt een stom misverstand te zijn. Afin, laat me bij het begin beginnen.

Zo een dikke week, of zelfs al iets langer geleden, nam Slow een folderke mee uit het zwembad over een fietszoektocht. En als het niet regende zouden ze die doen. Slow en mske! Op fietszoektocht.

Maar het weer bleek een spelbreker te gaan worden en zodoende werd er pas zondag op de middag besloten van te gaan. Ze konden toch niet inschrijven vóór half twee.

Van hier tot aan het vertrek was toch ook al 7,5 km. En toen ze ginder kwamen mochten ze kiezen: 10km of 25km. Slow en mske zegden dat 10km de moeite niet was om op hun fiets te stappen. Ze kregen een parcours en een vragenlijst. En gezien dat er gevraagd is om in detail te gaan, gaan we dat doen ook.

Eerst een korte voorstelling van het parcours:

En daar gaan we dan. Van aan het vertrek tot het 5de vakske, het is niet moeilijk te verstaan mag ik hopen, ge moet van bolleke naar pijlke rijden en alle afslagskes onderweg negeren, dus van vertrek tot vijfde vakske was er niks speciaal te vertellen behalve dat ze dan nog op het parcours van de tijdrit zaten, maar bij dat vakske 5 gingen ze er af en daar mochten ze al hun eerste vraag oplossen.

Aan de hand van de antwoorden, die in mskes hoofd zaten, gaan we de vragen reconstrueren, want dat blad hebben ze moeten afgeven omdat daar de antwoorden ook op stonden. Als ik voor alle vragen zoveel uitleg moet geven zal dat hier nogal een vertelselke worden. De vraag was niet moeilijk: “naar welke Waalse gemeente rijden we?”

De volgende vraag van vakske 6 was wel een moeilijke, eigenlijk niet, maar vermits ze in de Walen zaten wist mske nu niet of ze die in ’t Frans of in ’t Vlaams moest beantwoorden: “welke trein rijdt hier onder?” Ze schreef dat maar op een stukske papier om niet te vergeten dat ze ’t nog moest invullen.

Vraag 3, niet panikeren, het gaat niet alleen over vragen hoor, vraag 3: “welke maand staat er onder aan het kruisbeeld?”

En ziede wel dat mske gelijk had met haar getwijfel van Frans of Vlaams? Vraag 4 ging als volgt: “wat moet ge doen aan deze school?”

Bij vraag 5 stonden er drie mogelijke antwoorden en die luidde: “waar rijden we juist niet binnen?” Ze heeft dan maar de open vakskes geteld. Hier stond een koe zo hard te loeien, maar zo hard dat Slow en mske elkaar niet verstonden. mske gebood het beest te stoppen, in het Frans wel te verstaan, wat die dan ook deed, maar Slow zag toch dat ze geweldig haar tong uit stak.

Vraag 6 gaan we ineens maar meepakken, die vroeg: “vanaf hoeveel ton mag je niet meer over de brug?”

En daarna, woepsie, dat vakske 20? Dat was een bergaf waar mske met plezier afreed, zo een zalige dat ze zin kreeg haar benen van haar pedalen te halen en in de lucht te gooien, zoveel plezier dat ze had. Op dat stuk zagen ze iets fantastisch. Een enorme grote boog uit een treurwilg gesnoeid. En onder die enorme grote boog piepte zo precies een kapelleke of neen toch niet, het was een huis! Kijk maar tussen de foto’s sebiet, ge zult het wel zien.

Iets later was het gedaan met lachen. Ja! Want toen ze stopten voor vraag 7, vonden ze ’t antwoord niet. Verdikkeme! Dat kon toch niet. Twee speurneuzen zoals zij? Bovendien amai amai bleek een oor van mskes bril af te zijn, vijs kwijt, zodat ze die moest vasthouden bij ’t kijken en bij ’t schrijven. Ze reden dan maar voort tot aan vakske 22 en kwamen het antwoord niet meer tegen.

mske was niet blij. Slow draaide om en reed terug naar vakske 21.

Ondertussen kreeg mske in het snotje dat het al 15.18u was. Nondepellepetat en op dat inschrijvingsformulier stond dat ze maar tot 16.30 mochten inleveren. Ach, er zou een prijs geloot worden tussen de deelnemers, maar het ging hen toch meer om ’t plezier.

En plezier dat ze hadden zeker toen ze tot de conclusie kwamen dat ze zelfs het antwoord op vraag 7 niet konden raden. Die luidde: “voor welk bedrijf maken de drie windturbines elektriciteit?” Electrabel, Nuon en wat nog allemaal noemden ze op. Niks paste. Ze lieten het dan maar open. mske foeterde wat.

Bij vraag 8, stond mske de tumuli te tellen, want dat was de vraag, hoeveel er waren? En terwijl ze dat aan het invullen was reed Slow haar voorbij om achter de hoek te gaan staan filmen.

En nu moet ik oppassen, dat ik nikske vergeet, want hier stak mske haar papier niet meer in haar tas, dat waren veel te veel keren naar rechts en naar links en rechtdoor om zomaar te onthouden.

Vraag 9 was weer een simpele. Ze moesten de naam van de dokter weten voor wie er een monument was opgericht in het midden van het grasplein. En toen ging het een beetje fout. Slow reed mske voorbij, rechtdoor op vakske 32. mske riep hem terug. Slow foeterde een beetje, zo van: “ik rijd haar ook ne keer voorbij zenne, ik moet al terug komen”. mske foeterde ook een beetje, zo van: “jamajong, ge moest hier naar rechts”.

Daarna foeterden ze natuurlijk niet meer en ze kwamen op een punt waar je langs alle kanten veld zag behalve, en dat was de vraag: “wat belemmert ons zicht”. Daar ging het heel goed maar toch wat fout want ze wisten het juiste antwoord maar dat klopte niet met het aantal vakjes. Het antwoord was acht letters lang en er stonden tien vakskes. Na drie keer tellen bleek mske zich een beetje misteld te hebben, het waren er maar acht. Maar dat was natuurlijk ook een beetje normaal. Haar bril stond scheef hé.

En toen kwam het grote fiasco. Alhoewel? Zo groot was dat nu ook niet. Ze kwamen op een pleintje waar je rond kon en in plaats van te doen zoals het op dat papier stond, bleven ze eigenlijk op de hoofdweg en zagen het antwoord op vraag 11 die de specialiteit van een bepaalde firma wou kennen. Dus ze schreven dat op.

Ze bestudeerden het planneke en reden de straat in. Dat klopte met vakske 49, één rechts voorbij en schuinweg nog één rechts voorbij. Ze reden vakske 50 links in en daar klopte iets niet. De vraag was van welk dorp het kerkhof was. Er was dan wel een kerk, maar geen kerkhof. In elk geval noteerde mske de naam van het dorp, want die klopte met de rest van de antwoorden. Ze reden dan maar verder maar ze kwamen er een straat links tegen en dat klopte dan weer niet.

mske draaide om toen een oud peeke teken stond te doen dat ze moesten komen. Slow reed tot bij dat manneke en die wou weten waar ze naartoe moesten en Slow legde uit dat ze nergens naartoe moesten, alleen maar een planneke volgen en dat manneke wou hem toch de kortste weg uitleggen om aan hun startplaats te geraken. mske begon te taptaptappen, want ze ging zich niet haasten om op tijd terug te zijn, maar ze ging daar niet staan overnachten ook niet.

Ze reden terug naar het pleintje. Slow nam de andere straat, want ze moesten ergens aan een kerkhof komen en via die straat kwam je misschien aan de kerk, maar dat klopte niet. mske foeterde een beetje omdat dat niet klopte. Slow foeterde een beetje omdat hij terug naar dat pleintje moest. mske wou gaan kijken op dat stadsplan van dat dorpke daar toen Slow zei dat er een wegwijzer … “Jamajong” zei mske “we moeten geen wegwijzers volgen, we moeten dat plan volgen”.

Moest ik daar geweest zijn, ik zou al de kriebels gekregen hebben, want die wisten niet waar ze waren met zomaar kriskras die pijlkes te volgen. Maar allee, dat stadsplan van dat dorp stond natuurlijk op de plaats waar ze hadden moeten uitkomen, hadden ze schoon rond dat plein gereden en toen mske zich omdraaide om te kijken naar waar Slow wees, viel alles in de plooi. Het was een kwestie van perceptie. Slow had gelijk, al was het dan van uit het verkeerde standpunt gezien.

En ze waren terug vertrokken, ze kwamen dat kerkhof voorbij en kwamen op bekend terrein. Daar hadden ze ooit al gaan stappen, zo een twee jaar geleden. Dus kenden ze de naam van het domein. En Slow zag het ook op de wandelplakkaatjes staan.

Vraag 14 was de vraag waar mske al van in het begin haar bedenkingen bij had. Dat ging namelijk over de kortgesnoeide boom bij de kerk, van welk merk die was. mske kent wel enkele bomen maar een echte plantkundige is ze nu ook niet. Als het nu maar een eik of zo is, dacht ze. Het was geen eik maar mske lachte opgelucht toen ze zei dat ze ’t wist.

Over vraag 15 gaan we het niet hebben. En toen waren ze terug.

Dat ze te laat waren speelde geen rol. En omdat ze onderweg niemand anders hadden gezien, dachten ze dat ze misschien alleen die zoektocht hadden gemaakt. Maar neen hoor, want daar doken nog reuzenmensen op en nog en nog en nog meer.

Wat bleek? Die vraag over die malers? Het antwoord stond op de wieken. Maar die wieken hadden niet gedraaid want er was geen wind. En bovendien stonden die malers met hunne rug naar Slow en mske. Hoe kunde nu een antwoord lezen op wieken van windturbines die dan nog aan de andere kant van de autostrade staan. Ja en die naam was zo voor de hand liggend, zei de vrouw, zo voor de hand liggend, dat ze hem ook al terug vergeten had. Zij hadden iemand bij gehad die het wel wist.

Slow en mske zijn blijven plakken of blijven hangen, zoals ge wilt. Ze hebben zich daar wat te eten gekocht en ze hebben daar de dorstigen gelaafd.

Uiteindelijk werd er geloot, uit toch wel een stapelke papieren en wie won de prijs? Slow en mske. Ze hebben een plooibaar driepikkelke, waar ze geen van beiden durven gaan op zitten, een kabaske dat je zo klein kan opvouwen dat je ’t overal kan meenemen en nog iets waarvan ze geen van beiden weten wat het is. Het zal wel iets met een velo te maken hebben.

Wat was dat nu met die foto’s? Wel bij iedere vraag zag mske Slow foto’s nemen terwijl ze de antwoorden opschreef, allee dat dacht ze toch. En eergisteravond zei ze dat ze geen tijd had om die op te laden. Toen ze daar gisteren aan begon keek ze raar naar Slow en vroeg: “is dat alles wat jij gefotografeerd hebt?” “Ja” zei Slow “ik had geen tijd onderweg”. Dus nu zitten we hier zonder foto’s. Oh, er zijn natuurlijk wél foto’s. We gaan ze er op zetten. Slow heeft foto’s genomen om thuis te kunnen zien waar ze allemaal zo ongeveer geweest waren. En die zien er dus zo uit:

Ik zei: “oei, maar zo een plaatjes hebben al op andere blogs gestaan” maar mske zei: “daar stonden dan toch wel andere namen op zeker!” En dat is waar ook.

Ik keek beteuterd en mske zei: “zet dat filmke er dan op!” “Welk filmke” vroeg Slow. “Awel daar waar ik die tumuli stond te tellen” zei mske. “Ik heb niet gefilmd” zei Slow “ik heb die windturbines korter getrokken”. Blijkbaar had hij daar in de verte een rode plaat gezien waar de naam ook niet op stond.

Slow had ergens onderweg wel gezegd dat hij wou dat hij er eerder aan gedacht had van die antwoorden allemaal op foto te zetten. Goed op tijd. Dus gaan ze nu één van deze dagen, als het weer meezit misschien zondag al, die toer nog eens doen, maar dan met een gewone landkaart er bij. En dan gaan ze wél alle antwoorden fotograferen.

Zo, dat was lang. Ik zou het zo lang niet gemaakt hebben hoor. Maar ja, op aanvraag doe ik dat wel.

Nog één ding. Nu staan de vragen er op, maar de antwoorden niet. Hier zijn ze.

             CRASAVERNAS
               HST
   SEPTEMBER
                     RALENTIR
                     VLAANDEREN
                 TIEN
           LUMINUS
                     DRIE
     KEMPENEERS
                     ZENDMAST
                     WARMWATERPOMPEN
     MONTENAKEN
 ZEVENBRONNEN
     KASTANJE
     OCMWLANDEN

Daarmee is ineens de titel ook uitgelegd.