Slow had het donderdag al gemerkt. Aan de trein in Tienen zei hij: “straks in Landen eens naar de info kijken. Er is wat met de treinen in het weekend”.

Zo gezegd, zo gedaan. En ja, het hing uit. Er zouden werken zijn tussen Hasselt en Landen. En daardoor werden er enkele zaken door elkaar geschud. De trein naar de kust, die normaal gezien hier wordt samengesteld zou dat pas in Leuven worden. Maar verder waren er voor Slow en mske niet veel verrassingen, aangezien mske dat toch altijd controleert via de website van de NMBS.

Zo had ze dus gevonden dat de trein naar Landen gisteravond die naar Liège-Guillemins diende te zijn, vermits de trein naar Genk een ommetje maakte. Ze kwamen in het station van Leuven aan en hielden het zaakske goed in het oog want je moet je niet in de luren laten leggen bij veranderde toestanden.

Dus zag Slow de aankondiging voor de trein naar Genk op spoor 4, terwijl zij normaal op spoor 3 hun trein moesten nemen. “Normaal” zeg ik wel. Dus ging mske naar beneden, de grote gang in en ging even het infobord aan spoor 4 lezen. Ja! De trein van de kust kwam in zijn ganse volledigheid aan op spoor 4, waar dat, we zegden het al, normaal op spoor 3 is, maar gisteren was het dus niet normaal.

Dat is nu toch niks om je zorgen over te maken, dat hadden ze ’s morgens ook al gezien. Ze waren daar gisterenmorgen op spoor 7 toegekomen, waar die trein normaal op spoor 1 binnenspoort.

Maar wat het nu zo speciaal maakte was dat reizigers naar Liège Guillemins, met inbegrip van die naar Landen, moesten instappen in de wagons die zich aan perron 4A bevonden terwijl die voor Hasselt dat aan perron 4B moesten doen, want die trein ging nu over Aarschot naar Hasselt, in plaats van over Landen.

De reizigers voor de twee stations die niet werden aangedaan, Sint Truiden en Alken, moesten zich verdelen. Voor Alken moesten ze naar Hasselt, waar een bus van de NMBS hen opwachtte, voor Sint Truiden moesten ze naar Landen, waar een andere bus hetzelfde stond te doen.

Zo stonden Slow en mske daar dus genoeglijkskes een klappeke te doen op perron 4A in afwachting van de trein. Toen daar ineens van achter mskes rug een meiske opdook dat er echt wel uitgeput uitzag en vol hoop vroeg: “Mag ik wat vragen?” Stomme opmerkingen zoals: “dat heb je net gedaan” zijn op zulke momenten echt niet gepast, dus zegden Slow en mske maar gewoon: “ja”. “Gaat die trein die hier moet komen naar Hasselt?” vroeg het meisje. Slow en mske legden uit

… dat reizigers naar Liège Guillemins, met inbegrip van die naar Landen, moesten instappen in de wagons die zich aan spoor 4A bevonden terwijl die voor Hasselt dat aan perron 4B moesten doen, want die ging nu over Aarschot naar Hasselt, in plaats van over Landen.

“Dus ik ben op tijd!” juichte het meisje bijna en repte zich heel wat minder snel richting perron 4B. Eigenlijk kon je het al meer sloffen noemen.

Dus stonden Slow en mske daar genoeglijkskes een klappeke te doen op perron 4A in afwachting van de trein. Toen daar ineens van achter Slows’ rug een meiske opdook dat vroeg: “Mag ik wat vragen?” Stomme opmerkingen zoals: “dat heb je net gedaan” zijn op zulke momenten echt niet gepast, dus zegden Slow en mske maar gewoon: “ja”. “Gaat die trein die hier net het station binnenkomt naar Tienen?” vroeg het meisje. Slow en mske legden niet uit

… dat reizigers naar Liège Guillemins, met inbegrip van die naar Landen, moesten instappen in de wagons die zich aan spoor 4A bevonden terwijl die voor Hasselt dat aan perron 4B moesten doen, want die ging nu over Aarschot naar Hasselt, in plaats van over Landen.

Ze zegden gewoon: “ja” vermits de trein op dat ogenblik tot stilstand kwam en zoals naar goede gewoonte het eerste klasvoertuig voor hun neus halt hield. Ze stapten dus richting vorige wagon.

Ze ploften met hun bagage in een coupeetje en daar zaten Slow en mske dan genoeglijkskes een klappeke te doen, toen het hen opviel dat de man in de coupé schuin over hen wel serieus verkouden moest zijn, tijdens het hoesten en proesten, niezen en snotteren, snuiten en neus afwrijven door, toetste hij af en toe eens iets in op een tablet. Wat verder voorin baste er iemand als een volleerde buldog en meer naar achter werd er gekeft.

Slow keek bedenkelijk en zei: “we zitten in de verkeerde wagon! We zijn verdorie in de ziekenboeg beland”.

Ondertussen voelden ze aan het schokken en wiegen en vooruit en achteruit dat het stuk naar Hasselt werd los gekoppeld. En ineens klonk heel helder en luid de stem door de trein: “ja, ik kom vanavond nog aan, ik zit nu op de trein naar Genk en zal om twintig na negen daar zijn”.

De vrouw van de snipverkouden man rekte haar hals om te zien wie sprak. mske deed dat niet. Ze stond op. Drie coupés verder zat het koppeltje en het meisje telefoneerde. “Je zit op de verkeerde trein” zei mske “deze gaat naar Luik”. Het meiske schrok en zei: “maar die wordt toch in Landen gesplitst”. mske legde uit

… dat reizigers naar Liège Guillemins, met inbegrip van die naar Landen, moesten instappen in de wagons die zich aan spoor 4A bevonden terwijl die voor Hasselt dat aan perron 4B moesten doen, want die ging nu over Aarschot naar Hasselt, in plaats van over Landen.

En ze voegde er aan toe dat ze vreesde dat die trein naar Genk al weg was, want die zou vijf minuten eerder vertrekken dan die naar Luik. mske noteerde dat in het compartiment achter haar haastig alle goed opgepakt werd, de jassen meegeritst en de vier in een haastig tempo de trein uitsnelden.

De jongen vroeg iets in het Frans over die werken aan het meisje dat mske niet al te best verstond omwille van het gestommel van de vluchtenden. Het meisje antwoordde terwijl ze haar gsm dichtsloeg, ook haar gerief pakte dat het toch dàt was wat mske gezegd had. Ze haastte zich ook de trein af.

Nu zaten Slow en mske dan genoeglijkskes een klappeke te doen, toen de vrouw van de snipverkouden man al lachend tegen Slow wat zei over “afluisteren” en mske al lachend zei dat als de mensen zo luid spraken dat zij moest meeluisteren, ze het mocht verstaan ook. Ze lachten samen … alleen de man niet. Die snoot zijn neus.

Toen het rustig werd in de wagon en Slow en mske genoeglijkskes een klappeke zaten te doen, kwam de Franstalige jongen zijn coupeetje uit, kwam richting Slow en mske en zei dat het meisje mske bedankte voor de informatie. mske vroeg dan maar of ze de trein nog had gehaald. Gelukkig had ze dat wel. En mske vond het wel lief dat ze het laten weten had.

Bij de NMBS bestaat er de hoffelijkheidscampagne. Onderstaande maakt daar deel van uit.

(Lees verder onder de foto)

Met dank aan de NMBS

mske is het daar volledig mee eens, maar het meisje van gisteravond zal daar nu misschien wel even anders over denken.

“Ik wil een kepi” fluisterde Slow tegen mske. “Wij zijn net de infostand van de NMBS”. Waarop mske opmerkte dat minstens één van hen beiden er dan toch uiterst vertrouwenwekkend uitzag.

Ze zijn in Landen aanbeland. mske was wél blij dat de onderstationchef de reizigers naar Sint Truiden stond op te wachten om hen naar de wachtende bus te verwijzen want zij wou naar haar fiets … en naar huis.