Er zat veel volk op de bus, daarom dat hij zich rechtover Slow en mske zette. Hij was van Oosterse origine en zei vriendelijk goeiedag tegen Slow en hij knikte met een geweldig snoezige glimlach naar mske. Waarom? mske weet het niet maar ze wist wél dat hij hen zou aanspreken. En dat gebeurde ook.

Was het druk in de stad?
We waren niet in Hasselt …

Hij keek vragend.

We waren in Maastricht.
Was het markt in Maastricht?
Neen, we hadden er andere zaken af te handelen maar er was wel een rommelmarkt.
Wat is een rommelmarkt?

Slow en mske legden het verschil uit tussen een rommelmarkt, ook wel vlooienmarkt genoemd en een antiekmarkt, want dat was het eigenlijk meer in Maastricht. Hij kende het niet.

mske vroeg of hij hier woonde. Ja, één jaar. Hij studeerde Nederlands en ging daarna universiteit volgen.

Hij stapte vroeg af, veel vroeger dan de jongen van de lasagne, die achter hen ook met verstomming zei: “één jaar?”

Het was echt wel verwonderlijk! Hij had veel minder accent en sprak beter dan … ach wat doet het er toe.

Achteraf gezien denkt mske dat hij dat bij iedereen doet, met zijn vriendelijke snoet de mensen aanspreken om op die manier aan zijn praktijk te werken.