De ene liep met zijn neus in de lucht en keek of de hele wereld hem kon gestolen worden. Hij zei niets, helemaal niets. mske kan dat niet hebben. Ze wil dan weten of zo iemand aanspreekbaar is of dat de hele wereld hem echt kan gestolen worden. Ze had hem in het voorbijlopen even wat gevraagd, waarop hij enkel “ja” antwoordde. Het toeval wou dat hij tegenover haar aan de tafel zat. Ze zei iets doodgewoons waarop hij ook enkel “ja” antwoordde.

De volgende dag stond mske druk bezig met druk bezig te zijn toen ze achter haar de wat hese jonge mannenstem hoorde die vroeg: “mevrouw (dat was al eigenaardig want iedereen weet daar dat mske mske heet) mag ik dit en dat doen?” mske antwoordde bevestigend en realiseerde zich pas toen hij weg was dat ze hem jongske had genoemd.

’s Anderendaags, wat nieuw. Hij stond te draaien en wat in de lucht te kijken met een air van: “ik weet er hier alles van” en toen mske passeerde vroeg hij stil wat er eigenlijk verwacht werd. mske zei: “kom mee” en ze toonde het hem.

mske schuddekopte even. Die houding doet haar namelijk denken aan jonge katten. Die blazen ook als ze bang van je zijn.

De andere liep niet met zijn neus in de lucht. Hij trachtte op te gaan in het decor. Maar op die ene morgen zag mske hem bezig en vroeg wat hij aan het doen was. Hij zei: “ik zoek de naald in de hooiberg”. Maar dat is niet nodig. Dat zei mske hem. Dat hij bij de scan de exacte locatie van die naald kon gaan vragen. Bij de scan gaan vragen? mske zag hem schrikken. “Ik zoek het wel even hoor” zei hij. mske lachte wat en ze noemde hem ook jongske. Ze zei: “ga nu maar naar de scan, die doet dat wel”. Hij ging.

Dat opgaan in het decor, dat is ook zo een kattentrekske hé.

Ziede wel dat mske in een vroeger leven een kat moet zijn geweest, dat ze dat allemaal nog weet.