Er is het meisje, het meisje dat K. heet. En op een morgen hoorde mske het meisje: “lieve K.” zeggen. Iets later zei ze terug: “lieve K.” mske hoorde het achteraf nog een paar keer en er werd een serieus stukske gegrinnikt.

En toen begon het. Eerst was er iemand die beweerde dat K. kortaf was. K. keek verwonderd en mske lachte en zei: “ze is nochtans net heel lief vandaag want ze noemt zichzelf gedurend lieve K.”.

“Ik schrijf een brief naar mijn vroegere ik” zei K.

Toen zei een andere man dat mske boos keek. mske? Boos kijken? mske kijkt altijd streng maar boos?

“Kijk ik boos?” vroeg mske en ze fronste een beetje.

“Lieve K.” zei K. “ooit zal je een vrouw ontmoeten die boos kijkt maar het niet is”.

De jonge K. zal content zijn om dàt te horen.

Het lijkt een beetje een mode te zijn. Meerdere mensen doen het. Of Slow het zou doen? Slow? Zou jij een brief schrijven naar je zestienjarige ik? mske niet!

Als mske zo een beetje kijkt wat in die brieven staat denkt ze dat al die zestienjarigen gewoon hun schouders zouden ophalen voor maar weer een volwassene die het beter weet.