Soms hoor je mensen zich afvragen in wat voor ne wereld dat we nu wel leven. Vroeger was dat allemaal zo erg toch niet. En dan verwijzen ze naar geweld, naar moorden, naar ziektes. Neen vroeger was dat allemaal zo erg niet. Logisch toch.
Jawel logisch, omdat vroeger alles niet over de ganse wereld werd verspreid, nieuws uit Amerika was beperkt tot wie er president was, bij manier van spreken. Nu weten we zelfs als er ene zijn hond of kat heeft gebeten. Dat is één reden.
Een tweede reden is dat dat vroeger ook wel allemaal bestond maar dat dat procentueel meegegroeid is met de groei van de wereldbevolking. Ziede, toen mske geboren werd waren er op zo een tweeënhalf miljard mensen op de wereld. En nu? Ha! Dus is het logisch dat er nu drie keer meer zotten rondlopen ook hé.
mske wist het ook niet hoor dat er vroeger ook al massamoordenaars rond gelopen hebben. Dat heeft ze pas vorige week in de gazet gelezen, naar aanleiding van maar weer een dolgedraaide schutter.
mizzD
Dat lijkt me een heel logische verklaring!
bart
we weten veel te veel.. ’t is waar..
Klaverke
Inderdaad ! Ons hele ‘knopjes-technologie-systeem ‘(van anno 2012 ), brengt ons op een zéér gemakkelijke manier, lees: amper in een muisklik ,zomaar waarheen we willen. Natuurlijk worden we op die manier overstelpt met goed en minder goed nieuws ! Ik sta volledig achter achter je Ms-ke … !
magda
Dat we nu alles in een paar muisklikken weten wat er overal ter wereld gebeurt ,is niet altijd zo gunstig voor onze gemoedsrust.En de klok achteruit draaien is ook geen optie meer.We zullen er moeten mee leven.
emmy
Nu en dan eens een rustpauze inlassen en geen nieuws luisteren en bekijken. Dat lijkt misschien wel op struisvogel gedrag maar het is wel goed voor je gemoedsrust.
emmy
MS wat bedoel je met het vorige postje?
liliane
Ja vroeger wisten de mensen enkel wat er in hun dorp gebeurden, en dan mocht het nog geen groot dorp zijn.
ms
Mijn blog is begonnen om bepaalde zaken van me af te schrijven en dat ging lekker anoniem. Toen merkte ik dat dat echt wel hielp, dat schrijven. Ik begon die zaken echt wel achter mij te laten. Sindsdien schreef ik er minder over.
Ondertussen ben ik niet meer zo anoniem maar het blog is nog altijd mijn uitlaatklep, dus schrijf ik beveiligd.
Ik heb dat uitgelegd toen ik er mee begon.