Herinnert er zich nog iemand mskes zoektocht naar een zilveren ring?

Wel enkele weken geleden liep ze zomaar de markt van St. Truiden op en ze zag hem, dé zilveren ring. mske schrok wat van de prijs, eerlijk gezegd en ze liet hem maar.

Maar die ring ging spoken, want inderdaad, de vinger waaraan die had moeten komen voelde net aan alsof daar altijd een ring had gezeten die er nu niet meer was. De dag na die markt had mske al ferm spijt dat ze hem niet had gekocht, dat ze weeral, net als altijd, had gedacht: “ik heb dat niet nodig”. Dat doet mske namelijk dikwijls als ze voor zichzelf wat wil.

De week erop zou ze terug gaan. Het begon al slecht, want de week erop was 21 juli. De bussen reden aan zondagsdienst. Was er wel markt? En zo ja, stond die man daar dan? mske kon haast niet wachten, ze was echt wel ongeduldig.

De man stond er, de ring was er. Probleem! Die paste niet aan die wijsvinger van haar rechter hand, wel aan die van haar linker hand. Was dat nu een probleem? Natuurlijk was dat geen probleem. Efkes gewoon alles van hand verwisselen.

Maar toen op een morgen stak ze haar ringen aan en vergiste zich. Ze was nog niet goed wakker waarschijnlijk en had de ring met de steen naast de nieuwe ring zitten. Dat werd terug wisselen maar toen ineens viel het haar op dat ze dat wel mooi vond, die ring met die steen op zijn eentje rechts en de drie andere links.

Ik had haar gevraagd of ik er foto’s mocht van op het blog zetten. Weet je, zo een foto per combinatie, maar ze vroeg of ik zot was. Het antwoord is dus neen. Jammer hoor, ik vind het ook een mooie ring. Nu moet je niet gaan proberen haar te overtuigen, want dat werkt averecht.