Dat zei deze keer niet Bredero maar mske.

Aanleiding was een voorvalleke van enkele maanden geleden en een recent voorvalleke van vorige vrijdag.

Ooit had mske zo halvelings een vergelijkingske gemaakt tussen de loketten van Tienen en die van Landen. De loketten in het station, wel te verstaan.

In die tijd waren de mensen in het station van Landen de crème de la crème, als het op vriendelijkheid aankomt. Behulpzaam tot en met waren ze ook.

mske schrok dan ook toen ze in februari naar het station telefoneerde, uit gewoonte eigenlijk, met een vraag over de verbinding omwille van die trein die in Muizen op zijn zij was gaan liggen. mske was direct haar neus kwijt. Amaai! Zei dat mens aan de telefoon: “hoe kannekik dat nu weten, ik zit niet in Muizen hé”.

“Oei” dacht mske en ze vroeg dan maar braaf naar het telefoonnummer voor de nationale reizen. Maar dat was buiten de boze bui gerekend, want het antwoord kwam even brutaal: “ge zijt hier wel in ’t station van Landen hé! Van Landen! Ik ben geen inlichtingendienst”.

mske bedankte de vrouw vriendelijk en zei dat ze het zelf wel zou opzoeken.

Per toeval kwamen ze daar diezelfde dag aan het station langs en dus ging mske maar eens kijken wie er achter dat loket zat. Het was een onbekend gezicht. Geen van de vriendelijke heren die ons station rijk is, ook niet de brave madam die er soms zittende is.

Nu ging mske iets later ook nog eens een rail pass kopen en aan het loket zat een krollekeskop. Bij dat bezoek is er niets abnormaals gebeurd, maar vrijdag had mske een key-card nodig. Er hing een bordje zeggende dat ze er niet waren maar dat ze dat binnen enkele minuten wel zouden zijn.

Die enkele minuten waren er een stuk of zes, maar mske had tijd, Slow ook, dus …

Hij kwam … de krollekeskop. Een goedemorgen kon er niet af. mske bestelde haar key-card en ze vroeg maar ineens hoe dat nu zat met die werken in Waremme, want die trein had vorige week al enkele keren vertraging gehad. Die vertraging kon hen niet deren maar één van de komende dagen moesten ze naar Liège-Guillemins en daar zou de tijd wél belangrijk zijn omwille van een aansluiting van een kwartierke.

Was het bedoeld dat mske dat zou horen? Hij zei dat hij niet kon afrekenen en kijken tegelijkertijd. mske, niet meer zinnens zich te laten afsnauwen, zei dat ze dat ook niet had gevraagd. “Wat?” vroeg hij. “Dat je afrekent en kijkt tegelijkertijd” zei mske alsof er geen vuiltje aan de lucht was. “Ik bedoelde daar niets mee” zei hij. “Ik ook niet” zei mske “maar die opmerkingen moeten geen gewoonte worden”. “Ik heb je nog nooit aan mijn loket gezien” zei hij. mske vond het niet meer de moeite om te antwoorden.

Hij zei: “de treinen van Luik hébben geen vertraging en er zíjn geen werken in Waremme”, waarna de trein van uit Luik met zes minuten vertraging het station in reed.

Maar als mske iets wil weten, dan wil ze dat weten. Ze belde het nationale nummer. En wat blijkt? Er zijn inderdaad werken in Waremme waar de treinen via één spoor door moeten met een geschatte vertraging van minstens vijf minuten per trein.

En vermits ze daar dan wel vriendelijk zijn raadde de man aan de telefoon mske aan toch maar voor alle veiligheid een vroegere trein te nemen al beginnen die werken pas rond 9u in de ochtend.