“Verdorie!” mske keek op bij die uitroep van Slow en vroeg wat er gaande was. Hij zei: “er liggen nog twee tomaten. Dat was een probleem, aangezien ze geen van beiden zin hadden in tomaat en ze de volgende ochtend vroeg op vakantie vertrokken.

Slow wou ze niet achterlaten. Hij vond dat zielig voor die tomaten. Dat is niet waar zé, maar hij vreesde dat ze gingen rot worden hier met hun beidjes en dan had het huis vol vliegen gezeten bij terugkomst.

Hij foefelde de tomaten in een tupperwareke en nam ze mee. De tweede of de derde dag nam mske één van de tomaten en at ze op. Ze moest er eerst nog een potteke zout voor gaan kopen. Slow had geen zin in tomaat.

De dag voor ze naar huis kwamen zei mske: “verdorie” en Slow keek op bij die uitroep en vroeg wat er gaande was. mske zei: “die tomaat!” Maar aangezien ze geen van beiden zin hadden in tomaat was dat geen probleem maar werd het tupperwareke met de tomaat maar terug in de tassen gestopt.

Eens thuis heeft ze het niet lang overleefd! Ze is redelijk snel op mskes bord beland, nog voor ze de volgende lading tomaten hadden gekocht.